ΑΠΡΕΠΕΙΑ ΣΤΟ ΟΥΕΜΠΛΕΥ

Στέκομαι σε μία στιγμή που είναι αδύνατον να αγνοήσω. Στο Ουέμπλεϋ και συγκεκριμένα στο λεπτό μνήμης και σιωπής, έπεσε ξεφωνητό. Απίστευτο. Δεν είναι το θέμα για ποιο λόγο ο διαιτητής του παιχνιδιού Αγγλίας - Βραζιλίας διέκοψε το ματς για να σιγήσει το σύμπαν του γηπέδου για 60 δεύτερα. Ακούστηκαν αποδοκιμασίες. Φρίκη. Το Ουέμπλεϋ έδωσε εντύπωση ελληνικού γηπέδου. Ποιοι άλλοι παρά Έλληνες χυδαιολογούν στο φόρο τιμής και μνήμης ενός λεπτού σιωπής, όπως και όταν ακούγεται ο εθνικός ύμνος της αντίπαλης ομάδας.
Γαμηθήκανε οι Άγγλοι για να ξεριζώσουν τον χουλιγκανισμό και μπράβο τους. Τα γήπεδά τους πλέον θυμίζουν εκκλησία, σκέτη συναγωγή. Η γηπεδική ευπρέπεια. Ο γηπεδικός πολιτισμός. Τα βλέπαμε και ζηλεύαμε εμεις οι λεχρίτες.
Και να που λέρωσε το πράμα. Με ενδιαφέρον θα περιμένω αντιδράσεις, αγγλικές. Πως τα ΜΜΕ θα αντιμετωπίσουν το ολίσθημα. Πως θα το σχολιάσουν. Έτσι είναι. Δεν κρίνεται μόνο ο Καραγκιόζης, αλλά κι αν τον ανέχεται η κοινωνία.