ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΒΡΑΔΥΑ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΑΣΤΕΡΩΝ

Μεγάλη βραδυά. Ποδοσφαιρική βραδυά στο παιχνίδι Μπάγερν-Μπαρτσελώνα. Τέσσερα γκολ; Βασιλική βραδυά, για όσους πράγματι θαρρούν πως το ποδόσφαιρο είναι γαλαζοαίματο. Με αίμα βασιλικό. Μόνο οι άσχετοι, αυτοί που δεν ξέρουν τι βλέπουν, που δεν μπορούν να χαρούν τη μαγεία της μπάλλας θα το ρίξουν στα προγνωστικά, στο τι μπορεί να γίνει στη ρεβάνς. Ποιος ασχολείται; Φάε το φαγητό σου, μπούλη, χόρτασε από το πλούσιο τραπέζι που σου προσφέρουν και ξέχνα το Μπαρτσελώνα-Μπάγερν. Ας γίνει ό,τι θέλει, αρκεί να το χορτάσουμε και εκείνο το ματς.

Πήγε 3-0 η δουλειά και η Μπάγερν βαρούσε. Όχι, δεν πήγαινε για το 4-0, όχι, δεν κυνηγούσε το τέταρτο γκολ. Απλά έπαιζε τη μπάλλα της η ομάδα, δίχως καν να υπολογίσει ότι απέναντί της είχε τη Μπαρτσελώνα.

Μετά τη συντριβή εύκολο είναι να επισημάνεις τα αρνητικά, όμως δεν μπορώ να το αγνοήσω. Από τότε που πήγα στο δημοτικό του ποδοσφαίρου έμαθα ότι μια ομάδα αρχίζει από τον τερματοφύλακα. Δεν γίνεται, ρε παιδιά, να είσαι ομάδα του 9, του 9,5, κάποιες φορές να πλησιάζεις το δέκα και να παίζεις με τερματοφύλακα του 7. Μιλάω για την Μπάρτσα. Ακατανόητη και επαρχιώτικη η επομονή της σε κάποια πράγματα. Εντελώς αδικαιολόγητη επιμονή, αταίριαστη για ομάδα παγκόσμιας κλάσης.

Φοβήθηκα την Μπάγερν. Πα,πα,πα... Δεν θα ήθελα να ήμουν αντιπαλός της. Διψασμένη, ισοπεδωτική, αποτελεσματική πέρα για πέρα μέχρι να φθάσει στην περιοχή των Καταλανών. Βοήθησε και η Μπαρτσελώνα που ούτε στιγμή συνειδητοποίησε τη δύναμη της Μπάγερν και συνέχιζε να παίζει για το γκολ δίνωντας χώρους στους γηπεδούχους να αλωνίζουν.