ΑΜΥΝΤΙΚΑ Ο ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΙΔΑ

Εξέχον μέλος της υψηλής αθηναϊκής κοινωνίας είχε την επιθυμία να μπει στο συμβούλιο της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, αποκαλύπτει ο αποδυτηριάκιας, αλλά ο Αλαφούζος δεν ικανοποίησε την επιθυμία του γνωστού βάζελου και έντιμου ατόμου. Αναφέρω την περίπτωση γιατί μου δίνει την ευκαιρία να θίξω το θέμα των βετεράνων, ειδικώς στον Παναθηναϊκό και γενικώς στις ελληνικές ΠΑΕ.

Ας το πω απότομα. Τι χρειάζονται τόσο πολλοί παλαιοί ποδοσφαιριστές στον Παναθηναϊκό, και ποιά είναι η προσφορά τους; Ας το διατυπώσω αλλοίως. Ο Παναθηναϊκός, δηλαδή ο Αλαφούζος τι περιμένει απο τους πλαίμαχους; Για να κάνουμε ταμείο.

Σαμαράς, Παπαβασιλείου, Βονόρτας, Ρότσα, Ταράσης, Σίμος, Πατσιαβούρας, Μαραγκός, Φραντσέσκος, Οικονομόπουλος, Βαζέχα, Σαραβάκος, Αντωνιάδης, Κωνσταντίνου, Δομάζος, Καμάρας, Ελευθεράκης. Όλοι αυτοί, ίσως και κάποιοι άλλοι, έχουν ένα πόστο, οργανικό κι όχι, απαραίτητο κι όχι, όμως έχουν λόγο ύπαρξης;

Ρώτησα, περισσότερο απο περιέργεια, τι ακριβώς συμβαίνει. Έμαθα, λοιπόν, ότι κάποιος, ονόματα δεν λέμε, έπεισε τον Αλαφούζο ότι δεν πρέπει να τα έχεις καλά μονάχα με τους οργανωμένους, αλλά να “χρησιμοποιείς” σαν κυματοθραύστες τους βετεράνους. Ότι, δηλαδή, οι παλαιοί παίκτες μπορούν να λειτουργούν σαν ασπίδα, με την έννοια ότι οι δεδηλωμένοι βάζελοι, άνθρωποι που έχουν φορέσει τη φανέλλα με το τριφύλλι, θα αποτρέπουν τυχόν αντιδράσεις του κόσμου.

Περίεργη λογική. Ο Μαρινάκης στελέχώνει την ΠΑΕ Ολυμπιακός με επιστήμονες, με πτυχιούχους με άτομα που έχουν σπουδάσει κάποια ειδικότητα στο στο εξωτερικό. Και ο Αλαφούζος ποντάρει στους παληούς ποδοσφαιριστές για να κερδίσει ίσως χρόνο απο το βέβαιο “ξεφωνητό” της εξέδρας. Κάθε άλλο παρά δημιουργικό πνεύμα στον Παναθηναϊκό.