Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΕΔΕΙΞΕ ΤΟ ΜΕΤΑΛΛΟ ΤΟΥ ΑΛΥΓΙΣΤΟΥ

Και του χρόνου! Ζεστός, ολόζεστος ακόμα είναι ο μέγας θρίαμβος του Ολυμπιακού, όμως εγώ βιάζομαι να του πω ότι αξίζει να του ευχηθώ “Και του χρόνου”. Αφού το πήρε το 2012 με μείον 19 και το 2013 με μείον 17, εδώ το πράμα μιλάει μόνο του, έχει μέσα του τον καλό δαίμονα. Όχι τον κακό, τον καταστροφικό, τον αυτοκαταστροφικό. Μιλάμε για το υπερόπλο. Αυτός είναι ο καλός δαίμονας. Που εσένα σε απογειώνει και τον αντίπαλο τον καθηλώνει, με ενέργεια μαύρης μαγείας.

Σπανούλης. Δολοφόνος. Πώς να τον νικήσεις όταν κρατάει το στιλέτο που σου καρφώνεται στο λαιμό. Εσύ κρατάς αυτόματο, αλλά πριν προλάβεις να πατήσεις τη σκανδάλη για να του αδειάσεις ένα κάρο σφαίρες ο Σπανούλης σε βάρεσε στο δοξαπατρί.

Στον αθλητισμό κάποια πράγματα δεν τα διδάσκεσαι. Ούτε τα μαθαίνεις στην προπόνηση. Φτιάχνεις κλάση με τον καιρό. Χωρίς να το καταλαβαίνεις πως, γίνεσαι καλύτερος. Ακριβώς στον δρόμο της Ιστορίας του ο Ολυμπιακός έβγαλε το μέταλλο του αλύγιστου. Καμμία τρομοκρατία, κανένας πανικός όταν έμεινε πίσω 17 πόντους. Αν δεν ήταν αυτός που είναι, γιατί να μην γινόταν και 27 η διαφορά;

Και του χρόνου!