ΓΙΑ ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΥΠΟΨΙΕΣ

Με τις κεραίες μου συλλαμβάνω έναν εκνευρισμό που εκδηλώνει μια μερίδα γάβρων με τη ξαφνική επιστροφή Μελισσανίδη στην ΑΕΚ. Σα να τους έπιασε απροετοίμαστους. Μου φαίνεται ή, μήπως κάνω λάθος; Σα να επικρατεί μια αμηχανία στα όρια της πρόωρης ανησυχίας, ειδικά στο κομμάτι της οπαδικής πιτσιρικαρίας που τη βρίσκει με τους αντιπάλους. Που ασχολείται λιγώτερο με την ομαδάρα τους και περισσότερο με τις ομαδίτσες Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ.

Εγώ αν ήμουν γάβρος θα ένοιωθα υπέροχα με τη όσο το δυνατόν πιο σύντομη ισχυροποίηση του Παναθηναϊκού, τον οποίον η Ιστορία τον έχει ορίσει αιώνιο αντίπαλό μου. Και ακόμα με την αναμενόμενη ανάκαμψη της ΑΕΚ, που είναι σίγουρο μπετόν λόγω της παρουσίας Μελισσανίδη.

Απεναντίας, θα ήμουν δυστυχής γάβρος, ένας οπαδός για λύπηση, αν έπαιρνα πρωτάθλημα με διψήφια διαφορά πόντων. Μια κούπα που θα με πότιζε δηλητήριο, όχι νέκταρ υπερηφάνειας και αληθινής υπεροχής.

Υπάρχει ο μύθος Μελισσανίδη, η δημόσια εικόνα του που αδικεί την αλήθεια της πραγματικότητας σήμερα.

Είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ μέχρι εκεί που εξελίχθηκε επιχειρηματικά το φτωχόπαιδο, ο ξυπόλυτος από την Κοκκινιά, να ΕΠΑΝΑΛΑΒΕΙ στο ποδόσφαιρο τον παληό του εαυτό, σαν αφεντικό του Ιωνικού και της ΑΕΚ. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.

Ας αφήσουμε στην άκρη τις διαπροσωπικές σχέσεις, που έχει αναπτύξει με πρόσωπα του power game, ιδιαίτερα στο εξωτερικό. Και μόνον το deal με τον ΟΠΑΠ είναι υπεραρκετό για να  ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ  πια στον Μελισσανίδη, όχι να το ρίξει στο αλεπουδιάρικο, αλλά και να προκαλεί υποψίες και ψιθύρους η εμπλοκή του στην ΑΕΚ. Έχουν τελειώσει αυτά.

Ένα το κρατούμενο, λοιπόν. Ένα, και δεύτερο δεν υπάρχει. Δυνατός, δημιουργικός, καυλωμένος για επιτυχίες στην ΑΕΚ ο Μελισσανίδης, όμως στο παιχνίδι μπαίνει τυλιγμένος με τον ολόλευκο μανδύα αγνότητας του αγγέλου.