ΣΤΟ ΦΟΥΣΤΑΝΙ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΣΥΛΒΙΟ Η ΜΙΛΑΝ

Αυτό ήταν διπλό χτύπημα για την Μίλαν. Μετά την άρση της ασυλίας του Μπερλουσκόνι κι ό,τι αυτό συνεπάγεται, ήρθε η ανακοίνωση της αποχώρησης του Αντριάνο Γκαλιάνι από την ομάδα.

Μιλάμε για παραγοντάρα, που ωφέλησε και ωφελήθηκε από το κλαμπ επί 28 χρόνια. Καρδιακός φίλος του καβαλιέρε μια 35ετία, ανέλαβε να τρέξει τους ροσονέρι, ώστε να έχει ο Σύλβιο το χρόνο να κάνει το κομμάτι του με τις νεαρές κυρίες και τα πρωθυπουργιλίκια με την Ιταλία.

Η συμφωνία αλά Φάουστ ήταν ξεκάθαρη από την αρχή. Σου δίνω πολλά λεφτά και τα κουμαντάρεις όπως νομίζεις. Ομως... Υπάρχει όμως... Η επιτυχία ανήκει στον Σύλβιο και η αποτυχία στον Αντριάνο. Ξηγημένα πράγματα.

Ο Γκαλιάνι κέρδισε το στοίχημα και για τους δύο. Η Μίλαν από μια καλή ευρωπαϊκή ομάδα έγινε κορυφαία. Τη φανέλλα της φόρεσαν παικταράδες. Ο Σύλβιο ήταν θεός και κάπου στον ενδιάμεσο προέκυψε και πρωθυπουργός. Ο Αντριάνο αρχιγάτος κεραμιδάτος, για τους πιο ψαγμένους. Όλα περπάτησαν μέλι γάλα.

Η δουλειά χάλασε από το φουστάνι. Οχι κανένα τυχαίο, ψωνισμένο από τα μεγαλειώδη και οργιώδη πάρτυ του Σύλβιο. Για το φουστάνι της κόρης τού καβαλιέρε, ονόματι Μπάρμπαρα, μιλάμε. Αυτή εμπόδισε τον Γκαλιάνι να πωλήσει με 35 εκ. στην Παρί τον Πάτο όταν σκόπευε να πάρει τον Τέβες. Τότε ο Βραζιλιάνος ήταν γκόμενός της. Την επόμενη χρονιά η νεαρά τον έστειλε αδιάβαστο και η Μίλαν τσέπωσε μόλις 15 εκ. ευρώ στην πώλησή του.

Ο Σύλβιο δεν είπε τίποτα. Στην πραγματικότητα η συμφωνία αλά Φάουστ, που λέγαμε, είχε χαλάσει. Και, μάλιστα, από την πλευρά του σατανά. Η Μπάρμπαρα (στη φωτό με τον Γκαλιάνι) συνέχιζε να κάνει τα δικά της. Να κριτικάρει έντονα τον Γκαλιάνι.

Ο Αντριάνο έχασε το άγγιγμα του Μίδα, καθώς είχε πάψει να είναι ο απόλυτος αρχηγός. Εκνευρισμένος από την ασύδοτη κόρη και κυρίως από την παθητική στάση του πατρός υπέπεσε σε πολλά λάθη. Το τελευταίο, η στήριξη ενός αποτυχημένου προπονητή επιμόνως, που έδωσε νέο δικαίωμα στην μικρά να πιαστεί από το εμφανές και να το ξεχειλώσει.

Ο Γκαλιάνι, ανακοινώνοντας την παραίτησή του, τα είπε όλα σε δυο γραμμές: «Πήγα το καλοκαίρι στη Μαδρίτη χωρίς ραντεβού και η Ρεάλ μού έδωσε τον Κακά. Το 2010 ταξίδεψα στη Βαρκελώνη και η οικογένεια Ρωσέλ επέστρεψε από διακοπές για να μου δώσει τον Ιμπραϊμοβιτς».

Αυτός ήταν ο Γκαλιάνι στην πιάτσα. Ενας παράγοντας που δεν έπαιζες μαζύ του. Οταν έπαιζες, έχανες. Δεν τον ήθελες για αντίπαλο.

Τώρα η Μπάρμπαρα είναι μόνη της και ο Σύλβιο έχει άλλες καήλες. Εκτός κι αν ο καβαλιέρε κάνει την έκπληξη και την ανατροπή. Σε αντίθετη περίπτωση η Μίλαν θα βρεθεί στο έλεός της και οι οπαδοί των ροσονέρι κάτω από το φουστάνι της Βαρβάρας. Βοήθειά τους.