ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΟΙ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΟΙ ΤΗΣ ΛΕΧΡΙΤΟΣΥΝΗΣ

Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, οι δυο μεγάλοι. Το παραμύθι. Αυτή ήταν μια από τις πρώτες μεγάλες αλήθειες που έβγαλε ο αποδυτηριάκιας. Δεν υπάρχουν μεγάλοι στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Όπως δεν υπάρχουν μεγάλα κόμματα. Μιλάει ο αποδυτηριάκιας. Της λαμογιάς είναι όλοι. Της αρπακτής. Πώς θα αρπάξουν. Όχι πώς θα κτίσουν. Πώς θα δημιουργήσουν. Δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα.

Αν ήταν μεγάλοι οι πιο «μεγάλοι» του ποδοσφαίρου μας, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, θα σου πω πώς θα ξηγιόντουσαν . Μια ωραία ημέρα θα έλεγε ο ένας στον άλλον.

- Μεγάλε, για come here, να τα βάλουμε κάτω, διότι εμείς είμαστε οι μεγάλοι και δεν θα δείξουμε ποτέ τη μεγαλοσύνη μας, την αρχοντιά μας, το κυριλίκι μας, την κλάση μας, αν αφήνουμε τα πράγματα έτσι όπως είναι.

Και, συνεχίζω το πρόγραμμά μου, αν πράγματι ήταν μεγάλοι οι «μεγάλοι»,  τότε ο άλλος θα του απαντούσε:

- Μεγάλε, έχεις δίκαιο. Μια ζωή θα είμαστε λεχρίτες, θα το παίζουμε μεγάλοι διότι έχουμε τον περισσότερο κόσμο, αλλά έτσι πατσαβούρα που είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο, θέλουμε, δεν θέλουμε θα κολλήσουμε κι εμείς από πατσαβουρισμό.

Τι θα μπορούσαν να κάνουν οι δυο μεγάλοι, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός; Εγώ θα σου πω. Ποιος άλλος.

Όχι να δώσουν τα χέρια, να είναι τίμιοι. Να παίζουν στα ίσα το πρωτάθλημα. Να μην κάνουν αλητείες ο ένας πίσω από την πλάτη του αλλουνού. Όχι, ρε. Αυτά τα τίμια πράγματα είναι για τους τίμιους, όχι για τους μεγάλους.

Διακοπή για τις διαφημίσεις και επανέρχομαι.