Ο ΙΝΔΙΑΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΛΤΟ ΠΗΓΕ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ

Κατ’ αρχήν να σου πω ότι μ’ αρέσει το όνομα Βαλντές. Έχει δύναμη επικοινωνιακή. Κουβαλάει ενέργεια. Ας μιλήσουμε λίγο και αποκρυφιστικά.

Βαλντές. Σε παραπέμπει σε βάλτο, και ο βάλτος δεν ταυτίζεται με πόλη, με δρόμους, με σπίτια και πλατείες. Βαλντές και σε στέλνει στη φύση. Ύστερα είναι και η φάτσα του αντικαταστάτη του Μήτρογλου. Ινδιάνικη.

Είμασταν πιτσιρικάδες και το πρώτο που μας τράβηξε ήταν η μπάλλα, σε χρόνια όπου ακόμα υπήρχαν αλάνες στην Αθήνα, στον Πειραιά. Και αγοράζαμε από το περίπτερο «χαρτάκια» με τσίχλες και φωτογραφίες ποδοσφαιριστών απ’ όλο τον κόσμο. Για τις φωτογραφίες, όχι για τις τσίχλες.

Δεν θα το πιστέψεις. Μέσα από τη φωτογραφία στην καθαρή ψυχούλα μας ερχόταν μια αύρα από ξένους, άγνωστους τόπους που μας «μιλούσαν», που μας καλούσαν. Η φωτογραφία του Γερμανού και του Άγγλου ποδοσφαιριστή δεν μάς έλεγε τίποτα, όμως του Παραγουανού, του Νικαραγουανού, του Χιλιανού, του Μεξικανού, του Βολιβιανού μας προκαλούσε ένα σκίρτημα καρδιάς.

Μια κουβέντα άσχετη(;), με αφορμή την πιθανή μεταγραφή του Παραγουανού Βαλντές στον Ολυμπιακό. Στην Ελλάδα τα τελευταία 40 χρόνια έχουν έρθει εκατοντάδες ποδοσφαιριστές από την Νότια και Κεντρική Αμερική, μέσα σ’ αυτούς και παικταράδες. Και μαστοράτζες της μπάλλας, που ακόμα κάποιοι δεν είχαν δείξει τα προσόντα τους. Οι περισσότεροι δεν έπαιξαν τη μπάλλα που ξέρανε και μπορούσανε. Γιατί;

Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ομάδες! Τι λες, ρε, αποδυτηριάκια; Βρωμάει ο τόπος από ομάδες. Σίγουρα. Δεν υπάρχουν ομάδες με ανθρώπους που να ξέρουν να «μεταχειριστούν» την αλητεία, τον τσογλανισμό, τέλος πάντων να αντιληφθούν την ιδιοσυγκρασία του πειναλέου νεαρού που δεν έχει άλλο τρόπο για να τη βγάλει στη ζωή παρά μόνο τον έρωτα του με τη μπάλλα.

Διαβάστε ακόμα:

Για Μήτρογλου διαμαρτυρία οι άδειες κερκίδες