ΓΙΑΤΙ ΕΓΙΝΕ, ΟΠΩΣ ΕΓΙΝΕ, ΤΟ 0-3 ΣΤΟ ΦΑΛΗΡΟ

Μετά το πρώτο τεμάχιο πρόβλεψα και το δεύτερο. Δεν το λέω για να πουλήσω μάτι ποδοσφαιρικό. Απλά για να τονίσω ότι βρώμαγε η δουλειά για τον Ολυμπιακό, που δεν παρουσιάστηκε στο ντέρμπυ σαν ομάδα. Απλά βγήκε να παίξει με τους καλύτερους παίκτες του.

Δεν το συζητάμε αυτό. Ότι ο πρωταθλητής έχει καλύτερους παίκτες από τον Παναθηναϊκό. Κι όμως! Η αμυντική τετράδα του Παναθηναϊκού, μία τετράδα κάτω από το μέτριο, ήταν απροσπέλαστη. Τείχος πραγματικό. Πώς έγινε αυτό;

Και η καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος, αυτή του Ολυμπιακού, δέχθηκε τρία γκολ σε συνθήκες ποδοσφαιρικές! Με αντεπιθέσεις που ολοκληρώθηκαν χάρη στην αξία, την όποια αξία των παικτών του Παναθηναϊκού. Την τεχνική τους και, κυρίως, την αυτοπεποίθησή τους.

Χορεύανε οι παίκτες του Εργοτέλη την αμέσως προηγούμενη αγωνιστική αυτήν την ίδια άμυνα του Παναθηναϊκού, που έκανε γκέλα στη Λεωφόρο 1-1 με την ομάδα της Κρήτης. Συμβαίνει. Άλλο ματς ο Εργοτέλης εντός, άλλο ο Ολυμπιακός εκτός. Δηλαδή;

Κόντρα στον ισάξιο Εργοτέλη εντός ο Παναθηναϊκός είναι υποχρεωμένος να βγαίνει μπροστά, άρα να «εκτίθεται» η μέτρια αμυντική του γραμμή. Κόντρα στον ανώτερο Ολυμπιακό εκτός η αμυντική τετράδα με την «βοήθεια» των γηπεδούχων λειτουργούσε μονάχα ανασχετικά.

Και ο Ολυμπιακός πώς ρούφηξε την τριάρα; Είπαμε. Δεν έπαιξε σαν ομάδα. Δεύτερο, είχε άδειο κέντρο. Τρίτο και χειρώτερο, Σαλινό, Χολέμπας έβγαιναν μπροστά και οι φουκαράδες δύο σέντερ-μπακ του Ολυμπιακού ήταν αδύνατον να ελέγχουν χώρους τεράστιους μπροστά στον πιο φουκαρά, τον τερματοφύλακα Ρομπέρτο.

Διαβάστε ακόμα:

Φασίνες, καμένα λάδια και ιστορική Πανάθα