Η ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ ΚΑΙ ΤΟ ΣΕΞ ΜΕ ΤΗ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ

Πρώτη η Λίβερπουλ. Μεγάλη υπόθεση. Ωραία ιστορία, συναισθηματική. Η Λίβερπουλ, η προλεταριακή ομάδα του λιμανιού, η αλήτικη, βγαίνει μετά από μια 20ετία και βάλε στον αφρό. Το Ανφιλντ τραγουδάει. «Κάντε μας να ονειρευόμαστε», είναι το πιο χαρακτηριστικό πανώ που σηκώνεται σε κάθε αγώνα.

Εχεις πάει στο Ανφιλντ; Είναι εμπειρία. Ολη η παράδοση του αγγλικού ποδοσφαίρου ζει σε αυτό το παλιό γήπεδο, που εδώ και δεκαετίες έχει πάψει να είναι επιβλητικό. Σε υποβάλλει, όμως. Αποπνέει, μια διαχρονική ποδοσφαιρική κουλτούρα που μπορεί να χωρέσει τον Χάιγουεϋ και τον Σουάρες. Τον Κίγκαν και τον Τζέραρντ.

Δεν μπορείς να μην αισθανθείς το ταξίδι με τη μηχανή του χρόνου αν βρεθείς, έστω για λίγο, σε αυτό το παλιό ποδοσφαιρικό μουσείο. Αυτό διατηρεί αβίαστα η Λίβερπουλ. Σε εντελώς διαφορετική ρότα από την εκσυγχρονισμένη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Ολα αυτά τα χρόνια που οι άλλοι έμπαιναν στη νέα εποχή του εμπορικού ποδοσφαίρου, η Λίβερπουλ έμενε στην απέξω. Τα ανέκδοτα που έχουν βγάλει οι αντίπαλοί της είναι αμέτρητα.

Θυμάμαι ένα που είχα διαβάσει την εποχή που έφυγε ο Μπενίτεθ. Ο Νταλγκλίς την οδήγησε μερικούς μήνες και στη συνέχεια στο ψάξιμο για προπονητή. Πολλοί αρνήθηκαν τη δουλειά και οι φλεγματικοί Αγγλοι εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία.

Φλέγμα. Έτσι το λέμε. Βρετανικό φλέγμα, όταν κάποιος ψύχραιμος, χωρίς να εκνευριστεί, χωρίς να σηκώσει τον τόνο της φωνής πει δυο λόγια, όχι υβριστικά, όμως ολότελα ξεβρακωτικά για τον άλλονα.

Φλέγμα στα ελληνικά είναι η ροχάλα. Η βλεννώδης ύλη που εκκρίνουν οι ρινικές κοιλότητες, οι βρόγχοι.

Δεν ξεφεύγουμε. Οι φλεγματικοί Αγγλοι, λοιπόν, κυκλοφορούσαν το εξής:

«Το να σου λένε να αναλάβεις τη Λίβερπουλ είναι σαν να σου ζητά η Βασίλισσα να κάνεις σεξ μαζί της. Είναι μεγάλη τιμή, όμως κανείς δεν θέλει στην πραγματικότητα να το κάνει».

Διαβάστε ακόμα:

Κάρλος Σαντάνα, όχι Ελτον Τζων