ΣΤΗ ΜΠΑΡΜΟΥΤΙΕΡΑ Ο ΠΑΟΚ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΖΑΡΙΑ

Βγαίνουν στο γήπεδο να παίξουν μπάλλα οι δύο ομάδες, για ποιο λόγο, ρε; Για να κερδίσει η μία, μήπως. Καλά κρασά. Για να χάσει η άλλη, μήπως. Έχετε άγρια μεσάνυχτα.

Play-off, λέει, μάχη για την πρωτιά ανάμεσα στις τέσσερις καλύτερες ομάδες, μετά τον πρωταθλητή. Βαράτε με κι ας κλαίω. Άντε να δεχθούμε ότι στο πρώτο ματσάκι υπήρχε ακόμα ζέστη και οι παίκτες Παναθηναϊκού και Αστέρα έχουν μια δικαιολογία.

Θέλω να δω μπάλλα, κύριοι. Δράση ποδοσφαιρική, ρυθμό, φάσεις και ανταγωνισμό ποιοτικό, θεαματικό. Αν κερδίσει π.χ. ο ΠΑΟΚ, χωρίς να με ικανοποιήσει, εγώ τι θα κερδίσω; Ούτε θα χάσω κάτι αν χάσει ο Ατρόμητος.

Επιτέλους! Οι αντίπαλοι παίζουν ποδόσφαιρο, δεν ρίχνουν τα ζάρια στη μπαρμπουτιέρα. Δεν έχει show το μπαρμπούτι. Κερδίζει αυτός που θα ρίξει την καλύτερη ζαριά, την πιο τυχερή.

Η φάση του αγώνα στη μπαρμπουτιέρα του Περιστερίου ήταν η χορευτική φιγούρα του Λαζαρίδη, που έδιωξε άουτ μέσα από τα δίχτυα που λέμε το βέβαιο “γκολ” του Αθανασιάδη. Ηλεκτρονική πιρουέτα ο παίκτης του Ατρόμητου μ' ένα ρεσιτάλ κινήσεως και ακρίβειας του σώματος βρέθηκε σε τέτοια στάση, σχεδόν εναέρια, και απέκρουσε σωτήρια.

Ο Λίνο ο άνθρωπος του αγώνα έδωσε τα δύο γκολ σε Σαλπιγγίδη και Κλάους και ο ΠΑΟΚ έκανε την ανατροπή απέναντι σε μία ομάδα χωρίς ταυτότητα. Χωρίς προσωπικότητα. Χωρίς φανέλλα. Ένας πόντος για τον Ατρόμητο σε τέσσερα ματς. Η απογοήτευση.

Διαβάστε ακόμα:

Ο Ζαγοράκης λέει ότι μπορεί