ΣΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ ΔΕΝ ΕΠΙΑΝΕ ΜΙΑ

Με την Ουρουγουάη είμαι στο μουντιάλ. Σαν ελληνόπουλο αυτή θα υποστηρίζω. Αρκετές, σημαντικές και σημαδιακές οι ομοιότητες της Ελλάδος με την επίσης μικρή χώρα, μικρότερη σε έκταση και ακόμα μικρότερη σε πληθυσμό.

Οι περισσότεροι έχουν τις αδυναμίες τους. Εκτός από την Ελλάδα για κάποιους λόγους γουστάρουν την Αγγλία ή, την Γερμανία, την Βραζιλία ή, την Αργεντινή, την Ιταλία ή, την Ισπανία.

Για τον αποδυτηριάκια Ουρουγουάη και ξερό ψωμί. Ένας τόπος που 500 χρόνια πριν δεν υπήρχε στο χάρτη, μέχρι που εποικίστηκε από τους Ισπανούς. Απελευθερώθηκαν οι Ουρουγουανοί το 1828 με τη βοήθεια των Βρετανών όπως καλή ώρα, καλή χρονολογία τότε σμπαραλιάστηκε στο Ναυαρίνο ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος από τους ξένους συμμάχους.

Είναι και κάτι άλλο που είμαι φαν της Ουρουγουάης. Πριν πολλά χρόνια είχα γνωρίσει μια γκόμενα από το Μοντεβιδέο, μια παλαβιάρα, κορίτσι πειθαρχημένο με μαγικά οπίσθια. Δεν είναι αυτός ένας πολύ σοβαρός λόγος να στέκομαι στο πλευρό της Ουρουγάης κι όχι π.χ. της Χιλής ή, της Ελβετίας;

Με αφορμή το μουντιάλ διαβάζω προσωπικές προτιμήσεις καλλιτεχνών και πολιτικών, δημοσιογράφων κι άλλων επωνύμων. Ο καθένας λέει τη μαλακία του, γιατί είναι μ' αυτήν ή, την άλλη ομάδα. Το κουφό, κάποιοι να δηλώνουν οπαδοί της ίδιας ομάδας για διαφορετικούς λόγους.

Γεννηθήκαμε για να συμπαθούμε. Να αντιπαθούμε. Να τασσόμαστε κάπου, υπέρ, κατά. Και ψάχνουμε δικαιολογίες για να δικαιολογήσουμε τις “επιλογές” μας.

Παραμύθι ότι είμαι Ουρουγουάη για την τρελλέγκω που γνώρισα. Επειδή στο κρεββάτι σαν τερματοφύλακας δεν έπιανε μία, τα έτρωγε όλα. Ενώ σα χαφ έκανε φανταστικό παιχνίδι. Ουρουγουάη και τα μυαλά στα κάγκελα διότι την πρώτη μου συνέντευξη από ξένο ποδοσφαιριστή την είχα πάρει από τον πιο βρώμικο όλων των εποχών, τον Μοντέρο Καστίγιο.

Διαβάστε ακόμα:

Οι χλεμπονιάρηδες που κατέκτησαν τον γλόμπο