ΘΑΥΜΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ, ΟΧΙ ΟΠΑΔΟΣ ΤΗΣ

Ο αποδυτηριάκιας είναι του ποδοσφαίρου. Έχει επιλέξει να παίζει μπάλλα με το ποδόσφαιρο. Ό, τι σκέπτομαι το περνάω μέσα από το ποδόσφαιρο, όχι το θέατρο, την πολιτική, τη μαγειρική, τη θρησκεία, τη χημεία, οτιδήποτε. Αυτό είναι το ένα.

Το άλλο, ότι είμαι θαυμαστής της Βραζιλίας. Μ' αρέσει, δηλαδή, το ποδόσφαιρο που μ' έμαθε να βλέπω η Βραζιλία. Δεν είμαι οπαδός της. Δεν θα υποστηρίζω την Βραζιλία, σώνει και καλά, όταν δεν είναι Βραζιλία.

Δεν είμαι αιχμάλωτος. Δεν είμαι κολλημένος. Γουστάρω το περιεχόμενο, όχι το περίτυλιγμα όχι τη φανέλλα. Δεν είμαι οπαδός. Να ενταχθώ σε μια ομάδα, σ' ένα κόμμα, σ' ένα μύθο.

Δεν είμαι με τη Βραζιλία. Είμαι με το ποδόσφαιρο που θαρρώ μπορεί να μου χαρίσει η Βραζιλία. Είμαι με το Ωραίο. Και δεν ειμαι πιστός. Ποτέ. Η πίστη, ο οπαδισμός καταργεί το μέτρο, την κρίση, την κριτική.

Ο αδύναμος, ο προβληματικός, ο ελλειπής είναι πιστός, είναι οπαδός. Και με τον ταμένο δεν κάνεις διάλογο.

Διαβάστε ακόμα:

Το κλάμα ενός παιδιού που κουβαλάει τον κόσμο