ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΚΑΚΟΣ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Επική νίκη του Ολυμπιακού. Σίγουρα. Και επική ήττα της ΤΣ.Σ.ΚΑ. Αυτός κι αν ήταν επικός αποκλεισμός! Επικός και καθόλου πένθιμος αποκλεισμός.

Ο μεν Ολυμπιακός να δείχνει ολοκάθαρα ότι δεν μπορεί να κερδίσει. Η δε ΤΣ.Σ.ΚΑ. να την εμποδίζει να κερδίσει μια άγνωστη, μια αόρατη δύναμη.

Τόσα λάθη ο Ολυμπιακός! Μ' έναν ανύπαρκτο Σπανούλη! Κι όμως, η ρωσική ομάδα με δύο ήττες σε φάιναλ φωρ από τον Ολυμπιακό «κάτι» την κρατούσε σε δρόμο ανοικτό για να γκαζώσει. Για να ξεφύγει. Οδηγούσε το παιχνίδι, όμως, λες και μπροστά της έβλεπε μια νταλίκα που έφραζε το δρόμο.

Γιατί έπαιξε άσχημα ο Ολυμπιακός, αναρωτιέμαι. Κέρδισε. Μπράβο. Έκανε την ανατροπή. Μπράβο. Γιατί, όμως, το «έδινε» το παιχνίδι σε μια αντίπαλο που δεν ήθελε να το «πάρει». Ο Ολυμπιακός, όμως, «επέμενε», συνέχιζε να είναι εκτός παιχνιδιού. Εκτός κλίματος παιχνιδιού. Σα να μην τον ακουμπούσε η κρισιμότητα του αγώνα.

Δεν δέχομαι ότι ο Ολυμπιακός είναι εκτός φόρμας. Θέμα ψυχολογίας. Ούτε θα πω ότι το ηθικό ήταν πεσμένο επειδή οι παίκτες επηρεάστηκαν από την ολότελα αρνητική απόδοση του Σπανούλη στα επτά όγδοα του ημιτελικού. Όλος ο Ολυμπιακός, ίσως και ο προπονητής του, δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του αγώνα. Κι όμως κέρδισαν. Επειδή η ΤΣ.Σ.ΚΑ πέτυχε επική ήττα.

Διαβάστε ακόμα:

Τη νίκη την πήρε για πλάκα ο Ολυμπιακός