ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ ΤΟΥ ΣΠΑΝΟΥΛΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΣΣΚΑ

Περίμενα από τον Ολυμπιακό να παίξει καλό μπάσκετ. Αυτό ήταν αρκετό για μένα. Στο final four ας έκανε δύο ήττες, αρκεί να με ικανοποιήσει με την απόδοσή του. Να μη με απογοητεύσει, όπως ο σύντροφος Τσίπρας και οι άλλοι σοβαροί παπάρηδες που έμαθαν στη νυχτερινή σχολή του σύριζα τι θα πει διαπραγμάτευση στο eurogroup.

Ήμουνα σίγουρος ότι στη Μαδρίτη ο Ολυμπιακός θα αγωνιζόταν με Βαρουφάκηδες, όχι με Ρουφάκηδες. Και παίκτες με ικανότητες και εμπειρίες. Και στον αγώνα θα έβγαζαν τη μαστοριά τους και τη ψυχάρα τους. Καμμία σχέση με τις πατσαβούρες της κυβερνητικής κομπανίας. Μας είχαν ζαλίσει τον έρωτα με τις υποσχέσεις του στην Ελλάδα και τις απειλές τους στην Ευρώπη, που αξίζουν όσο εξίμισυ τάλαρα σάπιες ντομάτες.

Άσε τι γράφουν οι φυλλάδες. Ότι έγινε θαύμα. Ότι είναι θεός ο Ολυμπιακός. Τι μαλακίες είναι αυτές. Παζάρι κανονικό έγινε. Βλέπουμε μπάλλα, δεν κολλάμε μπρίκια. Ο Σπανούλης ντύθηκε κανίς κι όταν πλέον έφερε το ματς εκεί που ήθελε, όπως είχε αποφασιστεί, ακριβώς τότε με τη μία μεταμορφώθηκε σε ντόπερμαν και ροτβαϊλερ και πητμπουλ, όλα μαζύ σ’ ένα. Μιλάμε πολύ σοβαρά.

Ο Σπανούλης έδειξε στους πεντοζάληδες και τους ρεζίληδες πώς παίζεται το παζάρι, τέχνη πανάρχαια σε κάθε είδους νιτερέσο, χρηματικό, γκομενικό, διπλωματικό, αθλητικό, πολεμικό. Στα πάντα όλα. Ακριβώς. Σκόπιμα, λοιπόν, ο Σπανούλης δεν τράβηξε το εξάσφαιρο από το πρώτο λεπτο. Για ποιο λόγο. Χτύπησε την κατάλληλη στιγμή. Σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο της παραπλάνησης, της ύπνωσης του αντιπάλου.

Διαβάστε ακόμα:

Μήπως είναι εκτελεστής της μαφίας ο Σπανούλης