ΓΙΑΤΙ Ο ΓΑΒΡΟΣ ΤΗΣ ΕΞΕΔΡΑΣ ΘΕΛΕΙ ΡΟΜΠΕΡΤΟ

Είμαι γάβρος και νοιώθω «δικό μου» τον Ισπανό τερματοφύλακα Ρομπέρτο. Με κάποιους άλλους παίκτες του Μαρινάκη, που τους φέρνει στην ομάδα για να τους στείλει απ' εκεί που ήρθαν ή, για να τους παραχωρήσει, δεν αισθάνομαι το ίδιο. Οπαδός είμαι, πρώτα «βλέπω» τη φανέλλα στο γήπεδο και μετά ποιος τη φοράει.

Πρώτα απ' όλα είναι η φανέλλα. Ε, όταν κοζάρω ότι ένας παίκτης τα δίνει όλα για την φανέλλα, τότε με κερδίζει. Ανάμεσα σε εμένα τον οπαδό και τον παίκτη φτιάχνεται, δηλαδή μέσα μου κτίζεται μια χημικού τύπου σχέση. Μπαίνω στη θέση του ανώνυμου γάβρου.

Ο Ρομπέρτος μου έδωσε τη νίκη με Αθλέτικο. Για να κάνουμε ταμείο. Και τη νίκη επί της Γιουβέντους. Ποιος Ολυμπιακός χωρίς αυτές τις δύο νίκες! Εκτός κι αν με υποτιμάς σαν οπαδό και μου πεις ότι έγινα ίσα κι όμοια παοκτσή και παναθηναϊκάκια, να τρελλαθώ από τη χαρά μου με το κωλοπρωτάθλημα της Ελλάδος.

Λέμε για τον Ρομπέρτο. Τον θέλω σην ομάδα ας είναι και παγκίτης. Επειδή γουστάρω παίκτη να χαίρεται, να αισθάνεται τη χαρά της νίκης, την απογοήτευση της ήττας, όπως κάνει ο Ρομπέρτος. Τέτοιον παίκτη, να παθιάζεται, να πασχίζει θέλω στην ομάδα. Κι αν φύγει το παλληκάρι θα στεναχωρηθώ σα γάβρος. Χάσαμε την Μάρτα, θα χάσουμε κι αυτόν, ρε;

Διαβάστε ακόμα:

Σαπάκι για τους γάβρους ο Εσιέν