Η ΑΓΓΛΙΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ!

Έπαθε την πλάκα του το σύμπαν του ποδοσφαίρου με την ήττα της Αγγλίας στο ευρωπαϊκό της Γαλλίας από την Ισλανδία. Οι πάντες τους έσουραν τα χίλια μύρια, αλλά και οι ίδιοι οι Άγγλοι, δημοσιογράφοι, ποδοσφαιριστές κι άλλοι, με ακόμα πιο σκληρά λόγια είπαν τα χειρώτερα. Τελικά, ο πιο μάγκας είναι ο αποδυτηριάκιας. Αφού ό,τι είχε να πει το είπε... πριν ξεκινήσουν οι αγώνες. Ότι η Αγγλία δεν έχει τύχη. Ότι η Αγγλία πάλι θα μείνει στα μισά του δρόμου.

Γιατί; Επειδή είναι...Αγγλία. Άσε την υψηλή και βαθειά και αποκαλυπτική κριτική. Δεν χρειάζεται αναλυτική κριτική. Για το τι έφταιξε στην ομάδα του 2016. Γιατί; Επειδή είναι πια δεδομένο, είναι σίγουρο ότι σε κάθε μεγάλη διοργάνωση, μουντιάλ και Ευρω, η Αγγλία είναι στάνταρ να...αποτύχει.

Το πρώτο ποδόσφαιρο στη γη παίζεται στην Αγγλία. Σ' αυτό δεν υπάρχει καμία διαφωνία διότι οι άνθρωποι εδώ και δεκαετίες παρουσιάζουν το πιο ανταγωνιστικό και ελκυστικό πρωτάθλημα. Ε, αυτό δεν προβλέπεται να... αλλάξει. Όπως δεν πρόκειται ποτέ των ποτών η Αγγλία να πάρει ξανά παγκόσμια κούπα. Ούτε Ευρω. Το πήρε το 1966 διότι έγιναν εγκλήματα, όχι μόνον διαιτησίας κι όχι μόνον στον τελικό με την Γερμανία.

Έτσι που λες. «Κάτι» φταίει που η Αγγλία πάντα αποτυγχάνει. Κι αυτό το «κάτι» πιθανόν, λέω εγώ, να έχει σχέση με τη ψυχοσύνθεση της αγγλικής ποδοσφαιρικής κοινωνίας, τόσο σε σχέση με τον εαυτό της, όσο και με τους άλλους Ευρωπαίους.

Γιατί να φταίει ο προπονητής τους, ο Χόντσον. Γιατί να φταίνε οι παίκτες. Γιατί το ένα και το άλλο. Μιλάμε για μια ιστορική... επιβεβαίωση που σταθερά κάθε δύο χρόνια δικαιώνεται στο ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο. Άρα, ας μην αναζητούν τις ευθύνες στην προετοιμασία, στην επιλογή των παικτών, σ' εκείνο και στο άλλο. Το πράμα είναι ψυχοπαθητικό και αφορά μια ιδιότυπη νοοτροπία βρετανικού «πατριωτισμού» όπως εκφράζεται στο ποδόσφαιρο. Έτσι νομίζω.

Διαβάστε ακόμα:

Στρώθηκε το χαλί να περάσει η Γαλλία