Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΗ «ΨΗΣΤΑΡΙΑ ΛΟΥΚΑΝΙΔΗ»

Ο φίλος μου Λεωνίδας Λυκούργος, να ‘ναι πάντα καλά, μου έκανε πρόταση να ανοίξουμε ψησταριά στις Κουκουβάουνες, χωρίς να βάλω δραχμή και να έχω 50%. «Ψησταριά Λουκανίδη» και κανονίσαμε τα εγκαίνια μετά τον αγώνα με την ΑΕΚ στη Φιλαδέλφεια. Επειδή συνήθως φεύγαμε νικητές απ’ αυτό το γήπεδο. Πληρώσαμε, μάλιστα, αρκετά λεφτά για διαφήμιση της «Ψησταριάς Λουκανίδη» από τα μεγάφωνα του γηπέδου της ΑΕΚ.

Προηγήθηκε 2-1 η ΑΕΚ και τρία λεπτά πριν τη λήξη πέναλτυ τραβηγμένο υπέρ Παναθηναϊκού. Οι παίκτες της ΑΕΚ αντέδρασαν, το ματς διακόπηκε. Εγώ εκτελούσα τα πέναλτυ, όμως εκείνη την ημέρα ήμουνα πτώμα, και με κακή ψυχολογία.

Παρακαλάω τους συμπαίκτες του να το βαρέσουν αυτοί, το μαϊμού πέναλτυ. «Α, πα, πα…» μου κάνει ο Παπαεμμανουήλ, μάλιστα χωρίς να πει στον Χόχμπεργκ, τον προπονητή μας, ότι έχω πρόβλημα.

«Δεν μπορώ, Τάκη…» μου λέει ο Δομάζος. Ο Καμάρας μου γύρισε την πλάτη. Πιάνω τον νεαρό Ροκίδη. «Εσύ, Γιωργάκη…»

- Κύριε Τάκη, δεν μπορείτε εσείς και μπορώ εγώ;

Έρχεται δίπλα μου ο Δομάζος: «Τάκη, χτύπα το και θα μπει γκόλ!»

Όταν είχε λάσπη σούταρα με δύναμη, με κουτουπιέ στη δεξιά γωνία. Πήρα φόρα, αλλά στο τελευταίο μου βήμα έκανα το λάθος να αλλάξω, να σουτάρω αριστερή γωνία. Ξεγέλασα τον Στέλιο Σεραφείδη, που έπεσε δεξιά, αλλά η μπάλα έφυγε ένα μέτρο πάνω από το οριζόντιο…

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ από την αυτοβιογραφία του Τάκη Λουκανίδη, που πέθανε χθες στα 81 του. Μιλάει ο ίδιος στο βιβλίο ΕΓΩ Ο ΤΑΚΗΣ ΛΟΥΚΑΝΙΔΗΣ, εκδόσεις Χάρη Πάτση, του 2004.

Διαβάστε ακόμα:

ΠΑΝΤΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ