ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ...

Αξιολύπητη η εθνική ομάδα. Αυτό το απαράδεκτο συμπέρασμα βγήκε μετά και το χθεσινό 1-1 με το ανύπαρκτο ποδοσφαιρικά Λιχτενστάιν. Απαράδεκτο συμπέρασμα για όσους έχουν κουκούτσι μυαλό, τουλάχιστον.

Αξιολύπητοι μόνο οι παίκτες της εθνικής ομάδας δεν είναι. Όλοι οι άλλοι είναι να τους κλαίνε οι ρέγκες και τα ζαρζαβατικά. Κανένα πρόβλημα δεν έχουν οι παίκτες, κανονικά συνεχίζεται η εργασιακή σχέση με τις ομάδες τους και η καριέρα τους. Αξιολύπητοι είναι οι υπεύθυνοι (ή δεν υπάρχουν τέτοιοι;) της εθνικής καραξεφτύλας και όσοι (ΜΜΕ και κόσμος) περίμεναν κάτι... περισσότερο.

Είναι συγκλονιστικό, είναι νοσηρό να περιμένει κανείς από τον άρρωστο, τον βαρειά τραυματισμένο, να ενεργεί σαν κανονικό άτομο. Επειδή δεν βλέπουν τα χάλια του. Επειδή δεν αντιλαμβάνονται το πρόβλημα του.

Άλλη χοντρομαλακία. Ούτε το Λιχτενστάιν, λένε, δεν κέρδισε. Χρειάστηκε να μην κερδίσει και το Λιχτενστάιν, για να χαμπεριάσουν (αν χαμπαριάζουν... ) ότι η εθνική είναι νεκρή. Όχι απλά προβληματική, παραπληγική, σακάτισσα. Και στο φινάλε, ποια η παρηγοριά να κέρδιζε χθες, αν παρουσιάζεται κάθε φορά χειρώτερη.

Άλλο είναι το συμπέρασμα. Ευτυχώς για τους κατακαϋμένους της Ευρώπης, κάτι Φερόε και Λιχτενστάιν, που υπάρχει και η Ελλάδα. Να βλέπουν κι αυτοί μια φορά στον αιώνα ένα αποτέλεσμα που τους κάνει υπερήφανους.

Διαβάστε ακόμα:

ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΑΠΟ ΤΟ... ΛΙΧΤΕΝΣΤΑΙΝ