ΓΥΜΝΑΣΜΕΝΟΣ ΑΘΛΗΤΗΣ, ΟΧΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣ...

Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Και η ιστορία με τον Ρονάλντο γενικά παρατράβηξε. Και διότι αντιμετώπισε την United σαν ομάδα γειτονιάς αλλά και ιδίως γιατί το μόνο που δείχνει να τον νοιάζει πλέον είναι τι θα γράψει στο τέλος το κοντέρ του και αν θα τον ξεπεράσει τελικά στα γκολ ο κοντός που τον ακολουθεί με περίπου σαράντα τεμάχια λιγότερα.

Δεν έχω πλέον καμία αμφιβολία. Οι εμμονές του Πορτογάλου οφείλονται στο ότι ποτέ δεν μπόρεσε να μπει στο club των Μεγάλων του Ποδοσφαίρου. Εκεί όπου οι Θεοί της Μπάλας κρατούν θέση μόνο για τους Εκλεκτούς. Κι αυτοί είναι οι γεννημένοι Αρτίστες.

Οι αμερικάνοι τους λένε “naturals”. Και ο Κριστιάνο δεν είναι ένας από αυτούς. Ποτέ του δεν ήταν. Στην τελική του σούμα θα τον θυμόμαστε σαν τον Προφήτη της Νέας Εποχής του ποδοσφαίρου. Στον 210 αιώνα το παιχνίδι θα κρίνεται στην ταχυδύναμη και εκεί ο Πορτογάλος ήταν πραγματικά ακαταμάχητος.

Στα χρόνια της ακμής του υπήρξε ο καλύτερα γυμνασμένος αθλητής στον πλανήτη. Στην έλλειψη τάλαντου αντιπαρέταξε μανιώδη αφοσίωση και προσήλωση στην προπόνηση, τα βάρη και το γυμναστήριο, όπου έφτιαξε και διατήρησε για αφύσικα μεγάλο χρονικό διάστημα μία ασύγκριτη σωματοδομή. Κι ήταν αυτή, σε συνδυασμό με την ασύνορη εγωπάθεια και φιλοδοξία του, που τον έφτασε τόσο μακριά. Όμως γεννημένος Καλλιτέχνης δεν ήταν. Και το ήξερε.

Πάλευε πριν από 500 χρόνια ο Sangallo και όλοι οι αρχιμάστορες της Ιταλίας να στηρίξουν τον κολοσσιαίο τρούλο του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό και τρόπο δεν έβρισκαν. Κι ακόμα θα έψαχναν, αν δεν άγγιζε τα σχέδια με τα μαγικά του δάκτυλα ο Michelangelo, που χρειάστηκε να γίνει και αρχιτέκτονας στα 71 του.  Τον οποίον είχαν ρωτήσει κάποτε πως έφτιαχνε τα γλυπτά του και τους απάντησε : «Κοιτάζω το μάρμαρο και πετάω τα περιττά κομμάτια». Τόσο φυσικά. Τόσο αβίαστα.  

Κι ο Ρομάριο, που σταμάτησε στα 750 περίπου, θα έφτανε για πλάκα τα 1.000 γκολ, αν δεν είχε το μυαλό του στα πάρτυ και τις γυναίκες. Κάποτε ζήτησε από τον Κρόιφ να τον αφήσει να πάει στο καρναβάλι του Ρίο, ενώ την Κυριακή η Μπαρτσελόνα έπαιζε κλάσικο με την Ρεάλ. Ο Κρόιφ του υποσχέθηκε άδεια αν έβαζε δύο γκολ. Ο Ρομάριο έριξε δύο τεμάχια πριν λήξει το πρώτο ημίχρονο, ζήτησε αλλαγή και ήταν στο αεροπλάνο πριν ακόμα λήξει το παιχνίδι.

Κι έχεις τον Ρονάλντο να στραβώνει στα 37 του για μία αλλαγή σε έναν αδιάφορο αγώνα στο 60΄.