ΟΙ ΔΥΟ ΜΙΜΗΔΕΣ ΚΑΙ Ο ΦΟΝΤΑΚΑΣ
Η αγία τριάδα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι τρεις ποδοσφαιριστές, όχι απαραίτητα οι καλύτεροι, όμως σίγουρα περισσότερο αναγνωρίσιμοι. Φιγούρες εμβληματικές της μεταπολεμικής περιόδου. Ο Γιώργος Σιδέρης του Ολυμπιακού, ο Μίμης Δομάζος του Παναθηναϊκού και ο Μίμης Παπαϊωάννου της ΑΕΚ.
Το ερώτημα θα τεθεί και απάντηση δεν θα αποφύγω να δώσω. Αν δεν φορούσαν τη φανέλα των τριών δημοφιλέστερων ομάδων της χώρας μας, θα τους είχε περιποιηθεί το ίδιο η Ιστορία; Ασφαλώς, όχι. Κάποια δεδομένα δεν τα αγνοείς. Διαφορετική θα ήταν η θέση στην πινακοθήκη των μεγάλων, π.χ. του Γιώργου Κούδα, αν είχε αντρωθεί ποδοσφαιρικά σε ομάδα του τέως ΠΟΚ. Όπως επίσης θα μειονεκτούσε το προσωπικό του εκτόπισμα αν το είχε ταυτίσει με ομάδα της περιφέρειας, της επαρχίας κι όχι με τον ΠΑΟΚ. Το ίδιο ισχύει για τον Χατζηπαναγή.
Συνομήλικος του Δομάζου, του 1942, ο Μίμης Παπαϊωάννου ο οποίος το 1962 μετακινήθηκε από την Βέροια στην Φιλαδέλφεια. Στη φώτο, ο Σιδέρης ανάμεσα στους δυο Μίμηδες, δεξιά ο Παπαϊωάνου, αριστερά ο Δομάζος.
Σήμερα Έλληνες ποδοσφαιριστές, που δεν τους γνωρίζουμε καν στην πιάτσα του πρωταθλήματος, κάνουν καριέρα και τρώνε ψωμί στο εξωτερικό. Μετριότητες. Το 1970 έκανε μπαμ ο Σιδέρης παρ' ό,τι ήταν ξακουστός γκολτζής και παρ' ό,τι πήγε σε ομάδα μικρομεσαία του Βελγίου.
Λεπτομέρεια. Πάντα είχε παράπονα ο Σιδέρης από τον Ολυμπιακό, ότι δεν τον ικανοποιούσε οικονομικά, σύμφωνα με την αξία του. Ένα χρόνο στην Άντβερπ ο φόντακας έπαιρνε κάθε μήνα 88 ευρώ, σημερινά λεφτά. Υπέρογκο ποσό για τα ελληνικά δεδομένα.
Διαβαστε ακομα: