ΠΟΙΟΙ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

«Ένα βασικόν κοινωνικόν πρόβλημα που απασχολεί το Ελληνικόν Κράτος επί εκατό και πλέον έτη λύεται επιτέλους με τον καλύτερον δυνατόν τρόπον», έγραφαν οι εφημερίδες το 1961, έτος έναρξης της κατασκευής των φυλακών Κορυδαλλού που τέθηκαν σε λειτουργία το 1967.

Ενταγμένο στα νέα υποδείγματα εγκλεισμού και σωφρονισμού που σάρωναν την Ευρώπη, το σωφρονιστικό κατάστημα ήταν το καμάρι του υπουργείου Δικαιοσύνης, το οποίο ευελπιστούσε μέσα στο κλίμα αισιοδοξίας της εποχής ότι με το πρότυπο κέντρο κράτησης Αθηνών-Πειραιώς θα μεταμόρφωνε τις συνθήκες κράτησης των Ελλήνων πολιτών.

Μισό και πλέον αιώνα από τότε, το σωφρονιστικό κατάστημα, μόνο προβλήματα δημιουργεί, με αποκορύφωμα τις κατά καιρούς εξεγέρσεις των κρατουμένων και βέβαια το γεγονός ότι γειτνιάζει επικίνδυνα με σχολεία, όπου φοιτά το 65% των μαθητών του Κορυδαλλού.

Οι φυλακές Κορυδαλλού κτίστηκαν για να φιλοξενήσουν 600 κρατουμένους, αλλά φιλοξενούν πάνω από 3.000, την ώρα που οι 4 αγροτικές φυλακές υπολειτουργούν. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ μπορούν να φιλοξενήσουν 900, έχουν μόνο 580 τροφίμους.

Από την άλλη πλευρά, το δυναμικότητος 300 κλινών Κέντρο Απεξάρτησης Τοξικομανών Κρατουμένων Θηβών φιλοξενεί μόλις 60. Ένα τεράστιο κύκλωμα συμφερόντων εμποδίζει όχι μόνο την κατάργηση, αλλά και τη μείωση της δυναμικότητας των φυλακών, που καταλαμβάνουν έκταση 260 στρεμμάτων σε ‘έναν από τους πιο πυκνοκατοικημένους σήμερα δήμους.

Και να φανταστεί κανείς ότι η περιοχή επελέγη επειδή ήταν αραιοκατοικημένη, κριτήριο που έδωσε πολλούς πόντους στον Κορυδαλλό, έναντι του Αγίου Σώστη που ήταν η άλλη επιλογή.

Διαβάστε ακόμα:

Την αλήθεια θα πει ο Τσοχατζόπουλος