ΟΠΩΣ ΟΙ ΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

Κρύο που τρυπάει κόκαλα. Τοπίο ντυμένο στο χιόνι. Τα κορίτσια της ομάδας θα περάσουν τη νύχτα στο ξενώνα πάνω στο βουνό. Δύο μονόκλινα σε κάθε δωματιάκι. Η Ελένη, καινούργια στην ομάδα, μετά το δείπνο όταν τελείωσαν οι πλάκες γύρω από το μεγάλο τζάκι, στο σαλόνι, αποσύρθηκε με την Φιλιώ, 35χρονη, παλιά μπασκετμπωλίστρια, διεθνής ένα φεγγάρι, σήμερα μόνον να ζεσταίνει τον πάγκο, άντε να παίξει κάποια πεντάλεπτα.

Τα φουγάρα της σόμπας σε τούτο το ''αρχαίο'' χάνι δεν μπορούσαν να νικήσουν στο δωματιάκι την παγωνιά. Και κάτω από το βαρύ σκέπασμα, χωμένες στο κρεβάτι οι δύο αθλήτριες τουρτουρίζουν. Πως να τις πάρει ο ύπνος. Η Φιλιώ, κραγμένη τζίβα, κάλεσε δίπλα της την 20χρονη.

Δεν άρεσε στην Ελένη η ιδέα να ξαπλώσει δίπλα στην λεσβιάρα. Τα πόδια της έχουν ξυλιάσει, όμως. Περισσότερο από ώρα πέρασε και το κορμί της δεν βρήκε ακόμα τη ζέστα που χρειάζεται. Δεν έχει άλλη επιλογή, παρά να χωθεί δίπλα στην άλλη, και η μία κολλημένη με την άλλη να αντιμετωπίσουν το ψόφο. Όπως ζεσταίνονται οι γάτες του δρόμου.

Πωπό με πωπό δεν τις χωράει το μονόκλινο και το κουβερτομάνι, να τις κουκουλώνει εντελώς. Ούτε πρόσωπο με πρόσωπο. Τελικά, τα δύο κορίτσια βολεύτηκαν, η πλάτη της Ελένης στην αγκαλιά της Φιλιώς, που πέρασε το αριστερό χέρι της κάτω από το στήθος της μικρής.

Αντιστέκεται ο Μορφέας, ο ύπνος δεν έρχεται παρ’ ό,τι τα δύο κορίτσια φούρνισαν πια το κρεβάτι. Η Φιλιώ καμία πονηρή κίνηση. Ούτε καν αναγνωριστική για τις διαθέσεις της Ελένης.

Μήπως, σκέφθηκε η Ελένη, θα με βοηθούσε να κοιμηθώ αν άλλαζα θέση, ίσως και πλευρό. Η Φιλιώ δεν είχε αντίρρηση. Η μικρή ένοιωθε ήδη άνετα, ευχάριστα σε επαφή με το τρυφερό κορμί της άλλης και δεν έφευγε από το μυαλό της τι να σκεπτόταν τούτες τις στιγμές η Φιλιώ.

Έκαναν αλλαγή. Η πλάτη της Ελένης στον τοίχο, το δεξί της χέρι κάτω από το αριστερό της Φιλιώς πάνω στο στομάχι της. Ακίνητα κορμιά, μία σιωπή που δεν φανέρωνε τη σκέψεις τους, που αιμάτωνε την υποψία καθεμιάς για το τι επιθυμεί η άλλη.
Η παλάμη της Φιλιώς φέρνει στο στήθος της τα δάκτυλα της Ελένης. Σιωπή. Χαϊδεύει τις ρώγες της με τα δάκτυλα της μικρής. Σιωπή.

Η Φιλιώ αφήνει ορφανό το χέρι της Ελένης, αλλά αυτή δεν το αποτραβά από τα δύο μηλαράκια της τζιβας, μάλιστα συνεχίζει να τα ζυμώνει δειλά, απαλά, ερεθιστικά, χωρίς πια καθοδήγηση από την παλάμη της άλλης, η οποία αδίστακτα πλέον βρίσκει το δρόμο για το ναό της Αφροδίτης της μικρής.

Σιωπή, πάντα. Η Ελένη άνοιξε λίγο το διαβήτη της για να δουλέψουν πιο βαθειά τα δάκτυλα της Φιλιώς. Τελικά, τα δύο κορίτσια κόλλησαν και πρόσωπο με πρόσωπο, διαφορετικά δεν θα μπορούσε η γλώσσα της μιας να εισχωρήσει στο στόμα της άλλης.

Διαβάστε ακόμα:

ΓΥΜΝΗ ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ