ΔΕΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΟΜΩΣ ΤΑ ΔΕΧΟΜΑΙ... ΟΛΑ!

Έχω διαβάσει πολύ, από πιτσιρικάς τη ξεκίνησα αυτή τη δουλειά. Έτσι από αρκετά ενωρίς κατέληξα σε δυο συμπεράσματα, τα οποία με τα χρόνια όλο και επιβεβαιωνόντουσαν στο νου μου. Πρώτον, να μην έχω εμπιστοσύνη σε κανέναν, ακόμα και στον ίδιον τον πωπό μου. Και δεύτερον, ότι ο άνθρωπος είναι ικανός για το χειρώτερο κακό. Όλα τα άλλα ζώα στον πλανήτη είναι προβλέψιμα, δηλαδή γνωρίζεις τι κακό θα σου κάνουν, μέχρι πόσο είναι επικίνδυνα. Ο άνθρωπος, κάποιοι άνθρωποι ξεφεύγουν, διαπράττουν εγκλήματα αδιανόητα, τερατουργήματα πέραν κάθε φαντασίας. 

Η κουβέντα για το εμβόλιο. Τι θέλω να πω; Το ότι είμαι πράγματι φιλύποπτος και φοβάμαι τι κακό πιθανόν να προκαλέσει κάποιος, δεν σημαίνει πως γίνομαι θύμα του... σκεπτόμενου εαυτού μου. Δηλαδή; Με κλειστά μάτια θα βάλω στο στόμα την πάστα από το σφραγισμένο σωληνάριο για να βουρτσίσω τα δόντια. Και θα πιω εμφιαλωμένο νερό χωρίς καν να περάσει από το μυαλό μου ότι κάποια κουφάλα έριξε μέσα κάτι δηλητηριώδες.

Δεν γίνεται να ζήσουμε με υποψίες, παράλογες κι όχι. Στα πάντα όλα κάποιος, κάποιοι είναι σε θέση να παρέμβουν ηλεκτρονικά, μικροβιολογικά, εργαστηριακά. Στα δεκάδες πράγματα που αγοράζουμε από σουπερμάρκετ, φαρμακεία, ζαχαροπλαστεία. Αν μπει κάποιος σ' αυτή τη... ''λογική'' είναι τελειωμένος. Μη το ένα, μη το άλλο, όχι αυτό, όχι το άλλο. Να μην ανοίξεις κονσέρβα, να μην καταπιείς ασπιρίνη, να μη πιεις κόκα κόλα. Να μην κάνεις χρήση τον υπολογιστή, να μη μιλήσεις από το κινητό, ποιος ξέρει τι πουστιά έχουν φτιάξει για να μας τρελάνουν.

Ένα τελευταίο, που μάλλον δεν είναι άσχετο. Ξέρετε πόσες φορές οι αιώνιοι, οι στους αιώνες των αιώνων υποψιομανείς είχαν προβλέψει την Συντέλεια του κόσμου; Το τέλος της ανθρωπότητας; Και έδιναν συγκεκριμένη ημερομηνία, όπου θα ανατιναζόταν ο πλανήτης. Πολλές φορές. Και σ' όλες έπεσαν... μέσα. Δηλαδή; Κατάφερναν πάντα να παρασύρουν κάποιους και να μασήσουν. 

Το κλείνω. Όχι στο εμβόλιο λένε οι αρνητές του. Δεν διαφωνώ μαζί τους, αλλά και δεν συμφωνώ. Άλλη είναι η σημασία. Δεν προσαρμόζω τη μια και μοναδική ζωή μου στις δικές μου υποψίες. 

ΤΟ ΘΑΝΑΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΦΑΛΚΟΝΕΡΑ