ΓΙΑΤΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ

''Δεν θέλω Χρόνια Πολλά''. Εξαγριωμένος ο δικός σου. 

- Ηρέμησε, μεγάλε, κορονοϊός σε τσίμπησε;

''Δεν γουστάρω να μου ρίχνουν στη μάπα τα Χρόνια Πολλά. Φτάνει πια, μου τέλειωσαν και τα καλά χρόνια, και τα κακά χρόνια.

- Κατέβασε το βόλιουμ από το μηχάνημα σου και εξήγησε μου με ποιον τα έχεις.

''Με κανέναν δεν τα έχω, μ' όλους τα έχω, μ' όσους κυκλοφορούν με τα Χρόνια Πολλά στο στόμα. Με ρωτάνε εμένα αν θέλω χρόνια πολλά και καλά και ευτυχισμένα;''. 

- Τι θέλεις εσύ;

''Άγρια χρόνια θέλω... '', μου λέει απότομα. ''Ματωμένα χρόνια. Κατάλαβες; Γουστάρω πόλεμο, όχι ευχές. Αυτό θέλω. Η κλεισούρα και το καθησιό παρατράβηξε, εν ειρήνη. Κι όλοι το παίζουν βασανισμένοι, καταπιεσμένοι, αδικημένοι, στριμωγμένοι''.

Πήρε μια ανάσα και δώστου πάλι:

''Καταλαβαίνεις που είμαι;... '' με ρωτάει με ένα τρόπο λες να του χρωστάω κάτι. ''Θέλω πόλεμο, κανονικό, πραγματικό πόλεμο, όχι χαρτοπόλεμο, όχι πόλεμο μαϊμού σαν τους χουλιγκάνους, σαν κι αυτούς που χουλιγκανοφέρνουν στα ποδοσφαιρικά, στα συνδικαλιστικά, στα απεργιακά κι άλλα μέτωπα της πλάκας''.