ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ

 

Ο μέσος Αμερικανός, δηλαδή κατά μέσο όρο ο Αμερικανός, τρώει εκατό κιλά κρέας το χρόνο. Πολλά ή λίγα; Δεν απαντώ. Λέω το άλλο. Μετά τον πόλεμο, σίγουρα μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ’60, ο μέσος Έλληνας έτρωγε κρέας μόνο κάθε Κυριακή. Μια φορά τη εβδομάδα. Κι αυτή ήταν η καλή μέρα, η Κυριακή, όπου ο κόσμος φορούσε τα κυριακάτικα ρούχα. Και μ΄ αυτά πήγαινε στην εκκλησία.

Το κρέας πάλι στο στόχαστρο. Φταίει για τον κορονοϊό, για τις αρρώστιες γενικώς, ακόμα και για τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Συγκεκριμένα, πάντα σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες, όχι καφενειακές παρλαπίπες, η κτηνοτροφία είναι ένοχη της όχι σωστής υγιεινής διατροφής και κατά 15% των εκπομπών ρυπογόνων ουσιών.

Δεδομένο. Όσο περισσότερο εύρωστη είναι η εθνική οικονομία ενός κράτους, τόσο μεγαλύτερη η κατανάλωση κρέατος. Στις ΗΠΑ, λοιπόν, ο Αμερικάνος καταβροχθίζει 100 κιλά ετησίως, ο Γερμανός 60, ο Κινέζος 50 και λιγώτερο από 17 κιλά ο μέσος Αφρικανός.

Με την ευκαιρία. Γενικώς από τις διατροφικές συνήθεις, όχι ειδικώς την κατανάλωση ή όχι του κρέατος, λέγεται ότι οφείλεται το προσδόκιμο ζωής. Μακράν πρώτη η Ιαπωνία με περισσότερους από 80.000 σχιστομάτηδες σήμερα άνω των 100 ετών.
Κάποτε, εννοώ μέχρι πριν λίγες δεκαετίες, όποιος έτρωγε κρέας, δηλαδή είχε την οικονομική δυνατότητα να βάζει κρέας στο πιάτο του, ήταν προνομιούχος. Τυχερός, διότι το κρέας θεωρείτο ωφέλιμο, δυναμωτικό, θρεπτικό. Σήμερα από κάποιους το κρέας αντιμετωπίζεται ως επικίνδυνο σχεδόν όπως το τσιγάρο. Ένα ακόμα λάθος του δημιουργού. Έφτιαξε τον άνθρωπο να αρέσει το κρέας.
 
Διαβαστε ακομα:

ΜΕ ΜΠΕΚΑΤΩΡΟΥ ΝΑ ΤΟ ΤΡΑΒΑΝΕ ΜΕΧΡΙ ΤΕΡΜΑ