ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ... , ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟ!

Πρώτη Σεπτεμβρίου σήμερα. Και λοιπόν; Πρώτη Σεπτεμβρίου, λέω, και δεν καθαρίζεις μονάχα με το τυπικό κα στεγνό «Καλό μήνα»; Γιατί, υπάρχει κάτι άλλο, ξεχωριστό και μοναδικό; Βεβαίως και υπάρχει. Και τι είναι αυτό;

Λέει ο άλλος είμαι Ολυμπιακός, Πανιώνιος, Άρης Θεσσαλονίκης, Εργοτέλης Ηρακλείου, Παναθηναϊκός. Και δεν ξέρει τι είναι αυτό που αγαπά, που καρδιοκτυπά, που επιθυμεί να κερδίζει. Δεν είναι φοβερό; Μας λέει Είμαι χριστιανός και δεν έχει ιδέα τι είναι χριστιανισμός. Γι’ αυτό κάποτε ο αποδυτηριάκιας έγραψε σεντόνι ολόκληρο για την Ίνδικτο. Τι είναι πάλι τούτο;

Είναι αριστερός και δεν ξέρει τι είναι αριστερά. Είπαμε. Είναι χριστιανός και έχει άγρια μεσάνυχτα από τη συγκεκριμένη θρησκεία. Άνθρωποι είναι της πλάκας. Εντελώς. Ποιος είσαι, ρε; Τι είσαι, ρε; Είμαι, σου λέει, δεξιός, είμαι κεντροδεξιός. Είμαι από το Λιδωρίκι, είμαι από το Σούλι, είμαι από την Τραχανοπλαγιά. Και δεν ξέρει τίποτα για τον τόπο του, ούτε για την καταγωγή του. Είμαι δεξιός, σου λέει, και θα γελάσουν τα τσιμέντα μ’ αυτά που θα σου πει αν τον ρωτήσεις τι είναι Δεξιά.

Πρώτη Σεπτεμβρίου, η αρχή της Ινδίκτου. Πώς λέμε αρχίζει το πρωτάθλημα. Η αρχή της κυνηγητικής περιόδου. Η αρχή του έτους. Η αρχή του θέρους. Έτσι, κάθε πρώτη Σεπτεμβρίου, αρχίζει η εκκλησιαστική περίοδος. Και δεν ξέρουν τι είναι Ίνδικτος οι 107 στους 100 χριστιανούς. Κι όμως! Είμαστε χριστιανοί, λένε. Όπως οι άλλοι σου λένε ότι είμαστε γάβροι, βάζελες, παοκτσήδες. Τίποτα δεν είναι. Κυκλοφορούμε ανάμεσα σε άδεια μύδια, σε ανύπαρκτους. Σε πρόβατα της στάνης.