ΓΙΑΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

Κατ' αρχάς είναι απαράδεκτο, θρησκευτικά, θεολογικά, λέω εγώ, εκπρόσωπος, υπηρέτης, λειτουργός του Θεού να ζητάει να εφαρμοστεί δικαιοσύνη σύμφωνα με τους γήϊνους νόμους, όχι εκείνους στα κιτάπια της Βίβλου. Ο ιερέας οφείλει να περιορίζεται στα ουράνια, τα αιώνια, τα πνευματικά ζητήματα. Στα θέσφατα διαχρονικής αξίας. Όχι σ' αυτά που σήμερα ισχύουν, χθες δεν έπαιζαν, διότι αλλάζουν, διαφοροποιούνται οι ανάγκες της κοινωνίας.

Παρακάτω. Το παπαδαριό θαρρεί, και πράγματι έτσι είναι, ότι όλο και χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Την επιρροή του ως κοσμική εξουσία. Ότι χωρίς να τους ρωτάνε το κράτος και η κοινωνία προχωράνε σε αποφάσεις, σε τομές. Γιατί, όμως, ανησυχεί το παπαδαριό, όταν δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να χάσουν πελάτες; Ο κόσμος θα συνεχίσει να πιστεύει, ακόμα κι αν το εκκλησιαστικό προσωπικό είναι κατώτερο του αναμενόμενου. Ηθικά, ποιοτικά.

Μήπως συμβαίνει κάτι άλλο. Ο φόβος ότι θα χάσουν υποψήφιους ιερείς και μοναχούς. Δηλαδή; Εδώ και αιώνες ο ομοφυλόφιλος ''κρύβεται'', καταφεύγει στο γάμο ή στο ράσο. Παντρεμένος ή όχι ως άνθρωπος του Θεού καλύπτει την εκ φύσεως σεξουαλική του ταυτότητα, διότι καταπιέζεται από την κοινωνία ή δεν έχει τον ανδρισμό του gay.