Η ΟΡΦΑΝΙΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗ

Πάνω από τη θρησκεία είναι η πίστη. Αυτή είναι η μεγάλη κουβέντα μου για την τρομοκρατία θεολογικού τύπου. Υπάρχει και η τρομοκρατία πολιτικού τύπου. Οι αντάρτες πόλεων, οι αναρχικοί, οι αριστεριστές, οι αντικαθεστωτικοί, οι κάργα κομουνιστές, όπως θες τους λες.

Τα τρομοκρατικά πολύνεκρα κτυπήματα στην Ευρώπη είναι «μουσουλμανικά», θρησκευτικού τύπου. Οι τρομοκράτες κάνουν το καθήκον τους με τη βεβαιότητα ότι έχουν την ευλογία του Αλλάχ και στην αιωνιότητα θα παρκάρουν στον παράδεισο. Και, για να μη ξεφύγουμε από την κουβέντα, υπεράνω της θρησκείας, της κάθε θρησκείας είναι η πίστη. Τι σημαίνει αυτό;

Τον πιστό, δηλαδή το ελαττωματικό άτομο, δεν τον φτιάχνει η θρησκεία. Καμία θρησκεία δεν έχει τη δύναμη να λειτουργήσει ως εργοστάσιο παραγωγής πιστών. Η θρησκεία απλά καλύπτει την δεδομένη ανάγκη του πιστού, ο οποίος χωρίς θρησκεία κυκλοφορεί σαν ορφανός, σαν ένας μαλάκας όρθιος, και δεν πατάει στη γη. Και δεν αντιμετωπίζει στα ίσα τον ήλιο, τη θάλασσα, τον ουρανό, το σύμπαν και ό,τι όλα αυτά κρύβουν.

Δεν είναι, λοιπόν, η θρησκεία η ένοχη των τρομοκρατικών κτυπημάτων. Ο τρομοκράτης είναι αυτός που έχει μίσος, θέλει να τιμωρήσει, να εκδικηθεί και φθάνει να δρα ως τέρας χρησιμοποιώντας νταηλίκι την πνευματική ασυλία της θρησκείας του.