ΜΕ ΤΟ ΑΤΟΥ ΟΤΙ ΣΥΓΧΩΡΕΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ

 
Ο παπάς νοιώθει ότι είναι υπεράνω τον νόμου. Όπως στο λέω. Ο κόσμος, δηλαδή, όλοι αυτοί που τους λένε πιστούς, εδώ και αιώνες του έχουν δώσει το δικαίωμα να θεωρεί ότι είναι κάτι άλλο, κάτι το ανώτερο. Άρα, δεν τον πιάνουν οι γήινοι νόμοι.
Παπάς είμαι, σου λέει. Αυτός που του φιλάνε το χέρι. Ο άνθρωπος του Θεού. Εξ ορισμού, λοιπόν, έχω μια ανωτερότητα, μια πολιτική και κοινωνική ασυλία. Εδώ ένας πολιτικός συμπεριφέρεται απρεπώς, πιθανόν και να απειλήσει τον μπάτσο αν θέλει να κάνει σωστά τη δουλειά του.

«Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;» θα πει ο βουλευτής, ο υπουργός, ο παρατρεχάμενος του κόμματος. «Σε μένα, ρε, τόλμησες να γράψεις κλήση; Θα σε μεταθέσω!».

Καμία έκπληξη, λοιπόν, ένας παπάς να πουλήσει τσαμπουκά στην εθνική οδό Αθηνών – Λαμίας. Όταν, μάλιστα, ο τροχονόμος είναι μπατσίνα, μια γυναίκα ανθυπαστυνόμος. Ο ιερεύς είπε «γαϊδούρα» το όργανο, την χαστούκισε, εκείνη έχασε την ισορροπία της, κτύπησε στις πλαϊνές μπάρες κι ο άλλος, ο παπάς, την κοπάνησε.

Γίνεται, ρε; Γίνεται από άτομο που ευλογάει τον κόσμο, έχει την ικανότητα να του δείχνει το φως το αληθινό, τη δύναμη να συγχωρεί τον αμαρτωλό. Να βαπτίζει, να παντρεύει. Λίγα είναι αυτά;

Ο εν λόγω παπάς, εκτός από το μεροκάματο που έβγαζε, ήταν διορισμένος στη Μονή Πετράκη, είναι και μοναστηριούχος! Έχει μοναστήρι. Όπως άλλος έχει ένα φούρνο, μια ταβέρνα, ένα βενζινάδικο.

Διαβαστε ακομα:

ΑΝΗΛΙΚΟΣ, ΑΛΛΑ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ... ΕΤΟΙΜΟΣ