ΤΟ ΑΠΙΘΑΝΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΑΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΟ...
18/02/2024
•
Βίλα της Εκάλης, ζευγάρια οκτώ, συν τους οικοδεσπότες, τον 42χρονο πετυχημένο και εμπορικό συγγραφέα Λέανδρο και την 35χρονη Γιοβάννα, πασίγνωστη ηθοποιό. Στις 6 το πρωί έχουν αποχωρήσει όλοι οι καλεσμένοι, μετά από μια κεφάτη και γεμάτη εκπλήξεις βραδιά. Εκτός από το ζευγάρι των δικηγόρων, τον 45χρονο Στάμο και την 33χρονη Τίνα, κατενθουσιασμένοι από τη γνωριμία τους με τον συγγραφέα και την καλλιτέχνιδα. Τους συνάντησαν πρώτη φορά αλλά βρήκαν να τους συνδέει μια αποκαλυπτική χημεία.
Παντρεμένοι δέκα χρόνια, γονείς δυο κοριτσιών, ο Στάμος και η Τίνα έκαναν ρεβεγιόν πρωτοχρονιάτικο και χριστουγεννιάτικο, πάντα με τους κουμπάρους τους. Το
σπίτι, όμως, του Σπύρου και της Λέτας εδώ και κάποιες εβδομάδες είναι γιαπί, επειδή οι κουμπάροι τους το αναβαθμίζουν εσωτερικά και στον περιβάλλοντα χώρο.
Έτσι, για να περάσουν και πάλι μαζί τις χρονιάρες μέρες, τους πρότειναν να πάνε παρέα όλοι στου Λέανδρου, συμφοιτητή του Σπύρου.
- Να πηγαίνουμε κι εμείς..., πρότεινε στον άνδρα της η Τίνα, μ' ένα τόνο αβεβαιότητας στη φωνή της. Μήπως στην πραγματικότητα επιθυμούσε να παρατείνει κι άλλο την
παραμονή τους, γιατί δεν χόρταινε την παρέα του Λέανδρου και κυρίως της Γιοβάνας; “Διστακτικός” ήταν και ο σύζυγος της, ο Στάμος, μάλλον “ανέτοιμος” να εγκαταλείψει την πολύ
ενδιαφέρουσα κουβέντα με τον Λέανδρο.
Για μια στιγμή η Τίνα συνειδητοποίησε μια πρωτόγνωρη “απόσταση” από τον άνδρα της, μια αίσθηση αυτονομίας την κατέλαβε και μια αδιόρατη ηδονή, μια ευχαρίστηση που
την γέμισε ολόκληρη, ακριβώς διότι βρισκόταν σε περιβάλλον άγνωστο μέχρι πριν λίγες ώρες, αλλά τόσο μαγνητικό με την παρουσία του Λέανδρου και της Γιοβάνας.
“Έχω πρόταση και κανείς δεν θα μου χαλάσει το χατήρι!” έσπασε την αμηχανία η ηθοποιός που άρπαξε από το μπράτσο την δικηγορίνα και οι δυο τους απομακρύνθηκαν από τους
δύο άνδρες. “Αν φύγετε τώρα, Τίνα... '' λέει παιχνιδιάρικα στην άλλη γυναίκα ''... αν μας παρατήσετε, εγώ και ο άνδρας μου θα νοιώσουμε μοναξιά, και θα φταίτε εσείς!”.
Απόρησε ψεύτικα αλλά και χαριτωμένα η Τίνα, παρασυρμένη από τη σεξουαλικότητα που συνεχώς έδινε στη φωνή και τις χειρονομίες της η ηθοποιός. “Μας αρέσετε, και οι δυο σας, εσύ και ο άνδρας σου, ταιριάζουμε τόσο, κι ακόμα δεν έχουμε προλάβει καλά καλά να γνωριστούμε. Προτείνω να μείνετε, να κοιμηθείτε εδώ...”. Η ηθοποιός πιάνει την Τίνα από τα δάκτυλα της και την γλυκοκοιτάει με τρόπο τέτοιο που αν η δικηγόρος είχε... ένσταση, αυτή θα απορρίπτονταν από την πρόεδρο της... βραδιάς.
- Να κοιμηθούμε εδώ;..., πνίγει την έκπληξή της η Τίνα με μουδιασμένο χαμόγελο, ενώ προσπαθεί να αντιληφθεί ποια δύναμη μέσα της την απομάκρυνε ακαριαία από τον ίδιον τον εαυτό της. Είναι μετέωρη σε άγνωστο σ' αυτήν πλανήτη, όμως νοιώθει υπέροχα και δεν ανησυχεί καθόλου, παρ' ό,τι δεν πατάει στο έδαφος
Παντρεμένοι δέκα χρόνια, γονείς δυο κοριτσιών, ο Στάμος και η Τίνα έκαναν ρεβεγιόν πρωτοχρονιάτικο και χριστουγεννιάτικο, πάντα με τους κουμπάρους τους. Το
σπίτι, όμως, του Σπύρου και της Λέτας εδώ και κάποιες εβδομάδες είναι γιαπί, επειδή οι κουμπάροι τους το αναβαθμίζουν εσωτερικά και στον περιβάλλοντα χώρο.
Έτσι, για να περάσουν και πάλι μαζί τις χρονιάρες μέρες, τους πρότειναν να πάνε παρέα όλοι στου Λέανδρου, συμφοιτητή του Σπύρου.
- Να πηγαίνουμε κι εμείς..., πρότεινε στον άνδρα της η Τίνα, μ' ένα τόνο αβεβαιότητας στη φωνή της. Μήπως στην πραγματικότητα επιθυμούσε να παρατείνει κι άλλο την
παραμονή τους, γιατί δεν χόρταινε την παρέα του Λέανδρου και κυρίως της Γιοβάνας; “Διστακτικός” ήταν και ο σύζυγος της, ο Στάμος, μάλλον “ανέτοιμος” να εγκαταλείψει την πολύ
ενδιαφέρουσα κουβέντα με τον Λέανδρο.
Για μια στιγμή η Τίνα συνειδητοποίησε μια πρωτόγνωρη “απόσταση” από τον άνδρα της, μια αίσθηση αυτονομίας την κατέλαβε και μια αδιόρατη ηδονή, μια ευχαρίστηση που
την γέμισε ολόκληρη, ακριβώς διότι βρισκόταν σε περιβάλλον άγνωστο μέχρι πριν λίγες ώρες, αλλά τόσο μαγνητικό με την παρουσία του Λέανδρου και της Γιοβάνας.
“Έχω πρόταση και κανείς δεν θα μου χαλάσει το χατήρι!” έσπασε την αμηχανία η ηθοποιός που άρπαξε από το μπράτσο την δικηγορίνα και οι δυο τους απομακρύνθηκαν από τους
δύο άνδρες. “Αν φύγετε τώρα, Τίνα... '' λέει παιχνιδιάρικα στην άλλη γυναίκα ''... αν μας παρατήσετε, εγώ και ο άνδρας μου θα νοιώσουμε μοναξιά, και θα φταίτε εσείς!”.
Απόρησε ψεύτικα αλλά και χαριτωμένα η Τίνα, παρασυρμένη από τη σεξουαλικότητα που συνεχώς έδινε στη φωνή και τις χειρονομίες της η ηθοποιός. “Μας αρέσετε, και οι δυο σας, εσύ και ο άνδρας σου, ταιριάζουμε τόσο, κι ακόμα δεν έχουμε προλάβει καλά καλά να γνωριστούμε. Προτείνω να μείνετε, να κοιμηθείτε εδώ...”. Η ηθοποιός πιάνει την Τίνα από τα δάκτυλα της και την γλυκοκοιτάει με τρόπο τέτοιο που αν η δικηγόρος είχε... ένσταση, αυτή θα απορρίπτονταν από την πρόεδρο της... βραδιάς.
- Να κοιμηθούμε εδώ;..., πνίγει την έκπληξή της η Τίνα με μουδιασμένο χαμόγελο, ενώ προσπαθεί να αντιληφθεί ποια δύναμη μέσα της την απομάκρυνε ακαριαία από τον ίδιον τον εαυτό της. Είναι μετέωρη σε άγνωστο σ' αυτήν πλανήτη, όμως νοιώθει υπέροχα και δεν ανησυχεί καθόλου, παρ' ό,τι δεν πατάει στο έδαφος
.
“Ναι, να κοιμηθείτε εδώ, μαζί μας, γιατί όχι και στο ίδιο κρεββάτι, θα ΄ναι μια εμπειρία μοναδική και για τους τέσσερις...”. Η ηθοποιός φέρνει επάνω της την Τίνα, μια αγκαλιά ζεστή, φιλική, συνωμοτική.
Η απορία, ψεύτικη ή όχι, έχει ζωγραφιστεί στο πρόσωπο της Τίνας. Να κοιμηθούνε και οι τέσσερις στο ίδιο κρεββάτι; “Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα, δεν ξέρεις τι μπορούμε να κερδίσουμε...” της ψιθυρίζει ερωτικά η Γιοβάνα.
Οι δύο άνδρες καπνίζουν πούρο υψηλής ποιότητας. “Είμαστε παντρεμένοι, φίλε Στάμο, όμως και άνδρες. Πρώτα άνδρες και μετά παντρεμένοι. Και δεν παντρευτήκαμε για να χάσουμε τη φύση μας, τον ανδρισμό μας, που δεν μπορεί να περιοριστεί σε μια γυναίκα, όσο κι αν την αγαπάμε, όσο κι αν την εκτιμάμε, όσο κι αν την ποθούμε. Να πω ότι αδιαφορώ για την γυναίκα σου, θα ήμουν ψεύτης. Και θα ήταν λάθος να θεωρήσεις εσύ ότι σε προσβάλλω. Δεν είμαι ανταγωνιστής σου, ούτε θέλω να αρπάξω την γυναίκα σου...”.
Κάτι τέτοια ανέπτυσσε ο συγγραφέας και ο δικηγόρος συμφωνούσε, χωρίς να αντιληφθεί ότι ο συνομιλητής του μόνον ακαδημαϊκά δεν έβαζε τα πράγματα στη... θέση τους. Κι όταν ο Στάμος, στο φιλικό, μέσα στο αντρικό κλίμα που τους είχε φέρει κοντά, τον ρώτησε “Εννοείς την γυναίκα μου;...” ο Λέανδρος έσβησε το πούρο του διαμαρτυρόμενος θεατρικά.
- Όταν μιλάμε προσωπικά, οι θεωρητικές κουβέντες δεν έχουν κανένα νόημα... Μιλάμε για σένα και μένα, και έχουμε την ηλικία και τη δύναμη του πνεύματος να βγάλουμε την
αλήθεια μας ο ένας στον άλλονα.
Με μπροστάρισσα την ηθοποιό τα δυο ζευγάρια κατευθύνονται στην κρεβατοκάμαρα. Η Γιοβάνα περιορίζει το φωτισμό μονάχα σ' ένα αδύναμο λαμπάκι και διώχνει τους άνδρες.
“Μακριά, επιτρέπεται να κάθεστε εκεί, στο σαλόνι...”. Πράγματι οι δυο άνδρες βολεύτηκαν στον καναπέ του δωματίου που επικοινωνούσε άμεσα και... οπτικά με το κρεβάτι του υπνοδωματίου.
“Ξέχνα τους άνδρες, προς το παρόν δεν έχουν καμία δουλειά μ' εμάς...” λέει πονηρά και χαμηλόφωνα η Γιοβάνα στην Τίνα, πάντα εύθυμα, χωρίς να παραλείπει να την αγγίζει στο σώμα. Η ηθοποιός αρχίζει να γδύνεται..., “έχε μου εμπιστοσύνη, δεν θα κάνουμε τίποτα που δεν μας αρέσει, ούτε ποτέ θα το μετανοιώσουμε...”. Φέρνει τα χέρια της στο λαιμό της Τίνας και της ψιθυρίζει “Μην μ' αφήνεις μόνη..., γδύσου κι εσύ...”
Με τα εσώρουχα, η Γιοβάνα φοράει και κομπιναιζόν, οι δυο γυναίκες είναι μισοκαθισμένες στο κρεβάτι, δίπλα δίπλα. Πολλά γυρίζουν στο μυαλό της Τίνας, αν ρωτούσε τον εαυτό της τι θέλει αυτή τη στιγμή δεν είχε απάντηση, το μόνο που γνώριζε είναι ότι όλο το σκηνικό της άρεσε, ήταν η απόλυτη δραπέτευση από την καθημερινότητά της.
Οι δυο γυναίκες κοιτιούνται στα μάτια, η ηθοποιός πλησιάζει το στόμα στο αυτί της Τίνας. “Ξέρεις τι σημαίνει η Χαρά της Ζωής;”.
-Τι σημαίνει;... , συλλαβίζει αχνά η Τίνα, μέσα πλέον στο κλίμα του παιχνιδιού.
“Η ηδονή της ζωής, αυτό σημαίνει. Η ηδονή που σου δίνει, που παίρνεις, εσύ από τη ζωή... Έχεις αντίρρηση;”.
Η Τίνα ρίχνει μια ματιά προς το μέρος των δυο ανδρών, που τις παρακολουθούν αμίλητοι. Ακίνητοι. Σα να μην υπάρχουν. Το χέρι της Γιοβάνας ακουμπάει ξώφαλτσα αλλά σκόπιμα το στήθος της Τίνας όταν το απλώνει για να της πιάσει το μπράτσο. “Σου είπα..., είσαι εδώ, κοντά μου, ξέχνα αυτούς... Σε διαβεβαιώνω ότι τούτη τη στιγμή, όσο μας μπανίζουν, χαίρονται τις γυναίκες τους..., και νοιώθουν πόθο για την γυναίκα τους, ναι, ο δικός σου σε θέλει τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, το ίδιο εμένα και ο δικός μου...”.
Τα χείλη των δυο γυναικών έχουν έρθει κοντά. “Ξέρεις τι θέλω τώρα...” απλώνει το χέρι η ηθοποιός στα μπούτια της δικηγόρου.
- Περιμένω να μου πεις, της ψιθυρίζει με περιπάθεια η Τίνα.
Το πρώτο φιλί τους ήρθε μάλλον καθυστερημένα. “Τίνα...”.
“Ναι, να κοιμηθείτε εδώ, μαζί μας, γιατί όχι και στο ίδιο κρεββάτι, θα ΄ναι μια εμπειρία μοναδική και για τους τέσσερις...”. Η ηθοποιός φέρνει επάνω της την Τίνα, μια αγκαλιά ζεστή, φιλική, συνωμοτική.
Η απορία, ψεύτικη ή όχι, έχει ζωγραφιστεί στο πρόσωπο της Τίνας. Να κοιμηθούνε και οι τέσσερις στο ίδιο κρεββάτι; “Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα, δεν ξέρεις τι μπορούμε να κερδίσουμε...” της ψιθυρίζει ερωτικά η Γιοβάνα.
Οι δύο άνδρες καπνίζουν πούρο υψηλής ποιότητας. “Είμαστε παντρεμένοι, φίλε Στάμο, όμως και άνδρες. Πρώτα άνδρες και μετά παντρεμένοι. Και δεν παντρευτήκαμε για να χάσουμε τη φύση μας, τον ανδρισμό μας, που δεν μπορεί να περιοριστεί σε μια γυναίκα, όσο κι αν την αγαπάμε, όσο κι αν την εκτιμάμε, όσο κι αν την ποθούμε. Να πω ότι αδιαφορώ για την γυναίκα σου, θα ήμουν ψεύτης. Και θα ήταν λάθος να θεωρήσεις εσύ ότι σε προσβάλλω. Δεν είμαι ανταγωνιστής σου, ούτε θέλω να αρπάξω την γυναίκα σου...”.
Κάτι τέτοια ανέπτυσσε ο συγγραφέας και ο δικηγόρος συμφωνούσε, χωρίς να αντιληφθεί ότι ο συνομιλητής του μόνον ακαδημαϊκά δεν έβαζε τα πράγματα στη... θέση τους. Κι όταν ο Στάμος, στο φιλικό, μέσα στο αντρικό κλίμα που τους είχε φέρει κοντά, τον ρώτησε “Εννοείς την γυναίκα μου;...” ο Λέανδρος έσβησε το πούρο του διαμαρτυρόμενος θεατρικά.
- Όταν μιλάμε προσωπικά, οι θεωρητικές κουβέντες δεν έχουν κανένα νόημα... Μιλάμε για σένα και μένα, και έχουμε την ηλικία και τη δύναμη του πνεύματος να βγάλουμε την
αλήθεια μας ο ένας στον άλλονα.
Με μπροστάρισσα την ηθοποιό τα δυο ζευγάρια κατευθύνονται στην κρεβατοκάμαρα. Η Γιοβάνα περιορίζει το φωτισμό μονάχα σ' ένα αδύναμο λαμπάκι και διώχνει τους άνδρες.
“Μακριά, επιτρέπεται να κάθεστε εκεί, στο σαλόνι...”. Πράγματι οι δυο άνδρες βολεύτηκαν στον καναπέ του δωματίου που επικοινωνούσε άμεσα και... οπτικά με το κρεβάτι του υπνοδωματίου.
“Ξέχνα τους άνδρες, προς το παρόν δεν έχουν καμία δουλειά μ' εμάς...” λέει πονηρά και χαμηλόφωνα η Γιοβάνα στην Τίνα, πάντα εύθυμα, χωρίς να παραλείπει να την αγγίζει στο σώμα. Η ηθοποιός αρχίζει να γδύνεται..., “έχε μου εμπιστοσύνη, δεν θα κάνουμε τίποτα που δεν μας αρέσει, ούτε ποτέ θα το μετανοιώσουμε...”. Φέρνει τα χέρια της στο λαιμό της Τίνας και της ψιθυρίζει “Μην μ' αφήνεις μόνη..., γδύσου κι εσύ...”
Με τα εσώρουχα, η Γιοβάνα φοράει και κομπιναιζόν, οι δυο γυναίκες είναι μισοκαθισμένες στο κρεβάτι, δίπλα δίπλα. Πολλά γυρίζουν στο μυαλό της Τίνας, αν ρωτούσε τον εαυτό της τι θέλει αυτή τη στιγμή δεν είχε απάντηση, το μόνο που γνώριζε είναι ότι όλο το σκηνικό της άρεσε, ήταν η απόλυτη δραπέτευση από την καθημερινότητά της.
Οι δυο γυναίκες κοιτιούνται στα μάτια, η ηθοποιός πλησιάζει το στόμα στο αυτί της Τίνας. “Ξέρεις τι σημαίνει η Χαρά της Ζωής;”.
-Τι σημαίνει;... , συλλαβίζει αχνά η Τίνα, μέσα πλέον στο κλίμα του παιχνιδιού.
“Η ηδονή της ζωής, αυτό σημαίνει. Η ηδονή που σου δίνει, που παίρνεις, εσύ από τη ζωή... Έχεις αντίρρηση;”.
Η Τίνα ρίχνει μια ματιά προς το μέρος των δυο ανδρών, που τις παρακολουθούν αμίλητοι. Ακίνητοι. Σα να μην υπάρχουν. Το χέρι της Γιοβάνας ακουμπάει ξώφαλτσα αλλά σκόπιμα το στήθος της Τίνας όταν το απλώνει για να της πιάσει το μπράτσο. “Σου είπα..., είσαι εδώ, κοντά μου, ξέχνα αυτούς... Σε διαβεβαιώνω ότι τούτη τη στιγμή, όσο μας μπανίζουν, χαίρονται τις γυναίκες τους..., και νοιώθουν πόθο για την γυναίκα τους, ναι, ο δικός σου σε θέλει τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, το ίδιο εμένα και ο δικός μου...”.
Τα χείλη των δυο γυναικών έχουν έρθει κοντά. “Ξέρεις τι θέλω τώρα...” απλώνει το χέρι η ηθοποιός στα μπούτια της δικηγόρου.
- Περιμένω να μου πεις, της ψιθυρίζει με περιπάθεια η Τίνα.
Το πρώτο φιλί τους ήρθε μάλλον καθυστερημένα. “Τίνα...”.
-Ναι...
“Τίνα, ο άνδρας μου είναι πολύ καλός στον έρωτα..”. Η ηθοποιός όταν σηκώθηκε όρθια όλα χάρη και τσαχπινιά, λες και μόλις είχε ανακηρυχθεί Μις Κόσμος πλησίαζε τους δύο άνδρες να πάρει το έπαθλό της. Πέφτει στην αγκαλιά του συζύγου της και αφού τον φιλάει παράφορα στο στόμα, ολόκληρη ένα μυστήριο ρίχνει μια ματιά στην Τίνα, που είναι ακόμα στο κρεββάτι, παίρνει από το χέρι τον δικηγόρο και εξαφανίζονται οι δυο τους από την πόρτα στο βάθος του σαλονιού.
Ακίνητη η Τίνα, βιδωμένη στο κρεβάτι. Το ίδιο και ο συγγραφέας. Ναι, περιμένει τον Λέανδρο, τον θέλει, και είναι σίγουρη ότι από στιγμή σε στιγμή θα την πλησιάσει ο συγγραφέας. Ο Λέανδρος παραμένει ακίνητος. Τελικά, σηκώνεται. Πρώτα σβήνει και το μικρό φωτάκι.
Διαβαστε ακομα: