ΕΠΛΑΣΕ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΑΔΑΜ ΚΑΙ ΕΥΑ

Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ είναι θεός. Όποιος δεν το βλέπει έτσι, τότε, λέω εγώ, δεν έχει ενηλικιωθεί πνευματικά. Έγραψε θέατρο που όσο υπάρχει ο άνθρωπος στη γη θα προσκυνά την αθανασία του μοναδικού Άγγλου δραματουργού.

Ποιος, ρε, θα μιλήσει για τον έρωτα, το μίσος, την εκδίκηση, την προδοσία; Όχι, βέβαια, κάποιος πατριάρχης, ούτε ένας φιλοσόφος, ακόμα κι αν έχουν να πουν τις πιο σωστές κουβέντες.

Ο δραματικός ποιητής, ο θεατρικός συγγραφέας είναι αυτός που έχει την επικοινωνιακή δύναμη να χαράξει με τα έργα του στην παγκόσμια μνήμη, στη παγκόσμια συλλογική συνείδηση τι είναι το ηθικό, το ανθρώπινο, το αιώνιο.

Στις 30 Ιανουαρίου, το 1595 πρωτοανέβηκε στο Λονδίνο η τραγωδία “Ρωμαίος και Ιουλιέτα” που ο Σαίξπηρ είχε αρχίσει να γράφει πριν από ένα χρόνο. Είναι το δέκατο στη σειρά από τα 34 θεατρικά του έργα.

Ο άνθρωπος που πέθανε σα σήμερα 23 Απριλίου το 1616, τα είπε όλα με το Άμλετ, το Μακβέθ, το Οθέλος, το Βασιληάς Ληρ, το Έμπορος της Βενετίας, το Αντώνιος και Κλεοπάτρα, το Ημέρωμα της Στρίγγλας, το Δωδεκάτη Νύχτα.

Διαβάστε ακόμα:

Τόσο νέος, σε τόσα λίγα χρόνια