ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΚΑΙ ΚΙΝΕΙΤΑΙ

Τι μου είπε ένας φανατικός ποδοσφαιράκιας φίλος μου. “Δεν έβλεπα ούτε μουντιάλ!”. Τι θα πει “ούτε”; “Θα πει ότι δεν μ' ενδιαφέρει τίποτα. Ούτε η μπάλλα. Θα πει ότι αδιαφορώ για όλα, για τα πάντα. Και τα περνάω περίφημα”.

Διαβάζεις και ακούς διάφορα που γίνονται στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, τα τελευταία χρόνια. Άλλος αυτοκτονάει, άλλος ψάχνει στους σκουπιδοτενεκέδες, άλλος φεύγει στο εξωτερικό. Και ο φίλος πώς ξηγιέται;

“Δεν μ' ακουμπάει τίποτα. Σ' αυτή την φάση βρίσκομαι και σου εξομολογούμαι είναι ό, τι καλύτερο μου έχει συμβεί”.

Γιατί, όχι. Γιατί να μην του έκατσε φιλοσοφικά αυτή η στάση σ' ότι τριγύρω του ζει και κινείται. Αν, δηλαδή, είχε φθάσει στα άκρα, αν αντιδρούσε δυναμικά έτσι ή, αλλοιώς θα έβγαινε τίποτα;

Ξέρεις. Αυτό που “έπαθε” ο φίλος μου δεν είναι μετά από σκεπτικισμό. Δεν το αποφάσισε ο ίδιος. Μόνο του ήρθε.

Διαβάστε ακόμα:

Σιγά τα νάυλον καλσόν σας