Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΣΟΥ

“Αυτοί που έρχονται να μου πάρουν συνέντευξη, το ξέρω, ότι δεν με γνωρίζουν, δεν γνωρίζουν το έργο μου, ούτε και τους αρχαίους Έλληνες. Εκείνο που τους φέρνει κοντά μου είναι ότι ξεπέρασα τα 100 χρόνια...”.

Άνοιγε το στόμα του ο Εμμανουήλ Κριαράς και έβγαιναν άγγελοι. “Δεν κάνατε παιδιά...”, του παρατήρησαν.

-Η γυναίκα μου είχε πρόβλημα υγείας... Δεν έκανα παιδιά, όμως έχω απογόνους, είναι τα βιβλία μου... Έζησα ευτυχισμένος διότι έκανα αυτό που θεωρούσα καθήκον μου”.

Τον είχαν ρωτήσει και για την πολιτική κατάσταση, αυτόν τον κορυφαίο φιλόλογο, που λόγω της ειδικότητάς του, αλλά και της υψηλής αξίας του, για συνεχείς δεκαετίες είχε επαφές με κυβερνήσεις και το υπουργείο παιδείας.

-Τι να σας πω; Όχι, δεν είμαι σύριζα, δεν έχω εμπιστοσύνη σ' αυτά που λέει ο κύριος Τσίπρας, ούτε στο ΚΚΕ. Ήμουν με τον κύριο Κουβέλη, ήλπιζα ότι αυτός εκφράζει μία σωστή αριστερή πολιτική, δημοκρατική, όμως διαψεύστηκα.

Και κάτι τελευταίο από τα διαμάντια στην σκαρταδούρα της δημοσιογραφικής καθημερινότητας. Είχε πει ο καθηγητής για τους Έλληνες, όχι τους παλιούς, αλλά τους νεοέλληνες. “Ο Έλληνας έχει τον... ηρωισμό να θαυμάζει τους προγόνους του, όμως χωρίς να γνωρίζει τους αρχαίους, ούτε τους καταλαβαίνει, ούτε θέλει να τους πλησιάσει. Από τον Έλληνα λείπει η εθνική αλληλεγγύη. Δουλεύει λιγώτερο, υπονομεύει τον άλλον συνάδελφο, συμπολίτη, γείτονα...”.

Είχε γλωσσικά πιστεύω. Ένας μέγας εραστής της ελληνικής γλώσσας, δηλαδή της αρχαίας, τάχθηκε υπέρ της κατάργησης των αρχαίων από τη μέση εκπαίδευση. Να μη διδάσκονται από το πρωτότυπο τα αρχαία. «Ναι» στη «μεταρρύθμιση» του 1976, επί υπουργού παιδείας Ράλλη. Τι να το κάνεις όταν πριν πεθάνει ο δάσκαλος Κριαράς την είχε αποκηρύξει. Η ζημιά είχε ήδη συντελεστεί.

Επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου ο Εμμανουήλ Κριαράς ήταν ό πρόεδρος της Επιτροπής που εισηγήθηκε το μονοτονικό «σύστημα».Την εξαφάνιση των πνευμάτων. Ακόμα και αριστεροί, «προοδευτικοί» αντέδρασαν. «Τι κάνετε;». «Που μας πάτε;». Που αλλού, παρά στην κατάργηση της ορθογραφίας. Στα greeklish. Στη στραβομάρα.

Οι τόνοι έκαναν την εμφάνιση τους στην ελληνική γλώσσα τους Αλεξανδρινούς χρόνους. Με τη δικαιολογία να είναι κατανοητά τα κείμενα των Καβάφη, Σεφέρη, Ελύτη κ.α. έγινε η επίθεση στον γραπτό λόγο, με το μονοτονικό.

Διαβάστε ακόμα:

Η σοφία για τον έρωτα