-ΘΑ ΣΑΣ ΚΤΙΣΟΥΜΕ ΣΧΟΛΕΙΑ! «ΜΑ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΑ!!!»

Στήνω κείμενο από γραφτό του γίγαντα Βασίλη Ραφαηλίδη, μία φωνή που λείπει. Το σκουπιδαριό πνίγει ιδιαιτέρα σήμερα το λόγο κάποιον Ελλήνων οι οποίοι κάτι έχουν να πουν. Επί του θέματος, προχωρώ στη συντομογραφή με αράδες του Ραφαηλίδη:

Μεγάλη νίλα έπαθαν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας, όταν τους τσουβάλιασαν στη μαμά- Ελλάδα, που ούτε για παραμάνα δεν ήταν άξια. Από τον Αύγουστο του 1922 μέχρι τον Ιανουάριο του 1923, που υπογράφεται η υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών, έχουν καταφύγει στην Ελλάδα 900.000 περίπου Έλληνες από Μικρά Ασία και Ανατολική Θράκη. Όταν ολοκληρώθηκε η μετακίνηση μέχρι Δεκέμβριο 1924, οι Έλληνες πρόσφυγες που ήρθαν στην Ελλάδα είναι 1.220.000 και 45.000 Αρμένιοι. Έφυγαν για Τουρκία και Βουλγαρία 518.146 μουσουλμάνοι και 92.000 Βούλγαροι, αντίστοιχα.

Για την περίθαλψη των προσφύγων ο OHΕ δίνει 12,3 εκ. λίρες Αγγλίας, όχι βέβαια στο αναξιόπιστο κράτος, αλλά να διαχειριστεί τα χρήματα η Επιτροπή Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ).

Το δημόσιο παραχωρεί 5 εκ. στρέμματα στην ΕΑΠ, από απαλλοτριώσεις μουσουλμάνων που στην ήδη μετακινήθηκαν στην Τουρκία. Η κρατική φροντίδα στους πρόσφυγες έκανε πλούσιους πολλούς ιθαγενείς Έλληνες.

Οι μισοί από τους πρόσφυγες, συγκεκριμένα 638. 253 εγκαθίστανται στην αραιοκατοικημένη και εθνολογικά μπερδεμένη Μακεδονία. Σήμερα μπορούμε να πούμε πώς η ελληνική Μακεδονία γίνεται αναμφισβήτητα ελληνική. Κανείς δεν θα μπορούσε να πει τι θα γινόταν στην ελληνική Μακεδονία αν δεν εγκατίσταντο εκεί οι πρόσφυγες.

Η εγκατάσταση προσφύγων στις αγροτικές περιοχές δεν παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα. Στα αστικά κέντρα έπαθαν των παθών τους του τάραχο. Θέατρα, κινηματογράφοι, αποθήκες, ταράτσες πλημμυρίζουν από στοιβαγμένους πρόσφυγες. Η πρωτεύουσα το 1924 έχει μισό εκατομμύριο πληθυσμό και κοντεύει να κλατάρει από την υπέρβαρη αθλιότητα.

Μέχρι το 1929 η ΕΑΠ χτίζει 27.900 κατοικίες σε 125 προσφυγικούς οικισμούς και το κράτος 25.000 κατοικίες μέσα στους υπάρχοντες οικισμούς των ιθαγενών, όμως το στεγαστικό των προσφύγων παραμένει άλυτο. Και συνεχώς απασχολεί τη Βουλή, που μέχρι το 1925 δεν προλαβαίνει να ψηφίζει σχετικά νομοσχέδια.

Οι ιθαγενείς (ντόπιοι) Έλληνες δεν χάνουν την ευκαιρία με κλοπές, καταχρήσεις, παραβιάσεις, αυθαιρεσίες να πλαντάξουν την Ελλάδα. Οικονομικόν και ηθικόν χάος. Αυτό τον καιρό φτιάχνονται πολλά από τα μεγάλα τζακιά, ακόμα καπνίζουν τα σκασμένα.

Παντού οι ιθαγενείς αντιμετωπίζουν τους μέτοικους σαν εισβολείς, σαν εχθρούς, περίπου σαν Τούρκους. Ξυλοδαρμοί, προπηλακισμοί, δολοφονίες εν ψυχρώ υποχρεώνουν τη Βουλή να συζητήσει στις 10 Νοεμβρίου, σα σήμερα το 1924, το θέμα «Περί των συρράξεων μεταξύ προσφύγων και εντοπίων».

Το 1925 εμφανίζεται στη Βουλή μία «ανεξάρτητη προσφυγική ομάς βουλευτών» υπό τον περίφημο Λ. Ιασωνίδη, για τον οποίον η ιθαγενής κακοήθεια θα πλάσει βλακώδη ανέκδοτα:

- Θα σας φτιάξουμε γεφύρια!

«Μα, δεν έχουμε ποτάμια».

- Θα σας φτιάξουμε και ποτάμια. Θα σας χτίσουμε σχολεία!

«Μα, δεν έχουμε παιδία».

Θα σας φτιάξουμε και παιδία.

Τότε είναι που δημιουργούνται τα «ποντιακά ανέκδοτα», που δόλια συνεχίζουν να λοιδορούν, να υποτιμούν τους πρόσφυγες χωρίς τους οποίους Ελλάδα σήμερα μάλλον δεν θα υπήρχε.

(Από το βιβλίο Οι Λαοί των Βαλκανίων, του Βασίλη Ραφαηλίδη, εκδόσεις Του Εικοστού Πρώτου.)

Διαβάστε ακόμα:

ΜΙΑ ΠΕΤΡΟΥΛΑ... , ΑΛΛΑ ΤΙ ΠΕΤΡΟΥΛΑ!