Ο ΡΟΜΠΕΝ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

Βασιλείου του Μεγάλου σήμερα πρώτη μέρα του χρόνου. Και κάθε χρόνο όσο υπάρχει χριστιανισμός. Μεγάλος κατά την εκκλησία ο Βασίλειος, περί αυτού πρόκειται, και άμα γουστάρουν μερικοί μερικοί. Μεγάλοι και μέγιστοι από την Ιστορία έχουν καταγραφεί στρατηγοί και πολιτικοί, διανοούμενοι και καλλιτέχνες, αλλά τέτοιους, σε μέγεθος και βάρος μεγάλους, ονομάζει και το μαγαζί της θρησκείας.

Ποιος είναι ο από την Καισάρεια της Καππαδοκίας, το απόλυτο κέντρο της χριστιανοσύνης στα χρόνια του, ο Βασίλειος. Σίγουρα ένα ασυνήθιστο άτομο, ξεχωριστό, ξεχώριζε, έκανε μπαμ σε σύγκριση μ’ άλλους ρασοφόρους, οι περισσότεροι μετριότητες του κερατά, παρά τα γαλόνια τους στην ιεραρχία.

Μην απλώσουμε σήμερα κανένα σεντόνι αλά κυριακάτικου αποδυτηριάκια, για τον έναν από τους τρεις ιεράρχες της ορθοδοξίας. Ας περιοριστούμε σε λίγες αράδες, παρμένες από το βιβλίο «Οι Λαοί των Βαλκανίων» του αξέχαστου Βασίλη Ραφαηλίδη (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)…

...Σπουδαίος ποιητής και θεολόγος και φιλόσοφος είναι ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός και θα πήγαινε χαμένος αν δεν σπούδαζε στην Αθήνα, για τέσσερα χρόνια, χίλια δυο πράγματα. Όχι θεολογία, πάντως. Ουδείς στην Αθήνα ασχολείται με την θρησκεία από φιλοσοφικής απόψεως. Συμφοιτητής του ο στενός του φίλος Μέγας Βασίλειος, αλλά και ο Ιουλιανός, ο κατόπιν Παραβάτης.

Ερχόμαστε στον Βασίλειο. Τέρας μορφώσεως, όμως χωρίς το φιλοσοφικό και ποιητικό ταλέντο του φίλου του. Δυναμικός, πληθωρικός, κοινωνικός, μεγάλος, πολύ μεγάλος ηγέτης. Κυβερνήτης κατά το πλατωνικό πρότυπο. Σπάνιος οργανωτής, αυτός κανόνισε πως θα στηθεί ο μοναχισμός. Ότι παίζει σήμερα στην εκκλησία έχει τη ρίζα του στη δική του έμπνευση. Ο σκηνοθέτης.

Στην Αθήνα ο Βασίλειος σπουδάζει τεσσεράμισυ χρόνια φιλοσοφία, ρητορική, αστρονομία, ιατρική, γεωμετρία. Αλωνίζει τη Μέση Ανατολή και τελικά εγκαθίσταται στην πατρίδα του, την Καισάρεια, ως επίσκοπος. Εκεί ιδρύει γηροκομεία, πτωχοκομεία, νοσοκομεία, κάνει τον τόπο του πρότυπο κέντρο χριστιανικού βίου.

Όταν έγινε φιρμάρα ο Βασίλειος έρχονται δίπλα του να τον γνωρίσουν άνθρωποι για να διδαχθούν κοντά του την τέχνη του χριστιανικώς διοικείν. Πέθανε μόλις 48 χρόνων από νεφρική ανεπάρκεια την πρωτοχρονιά του 379. Σκοτωμός στην κηδεία του.

Τέλειο Αϊ-Βασίλη έκαναν τον Βασίλειο η γενναιοδωρία του και η φιλανθρωπία του. Όντως ο άνθρωπος μια ζωή μοίραζε δώρα, που δεν τα αγόραζε από το… Μινιόν. Τα έπαιρνε από τους πλούσιους και τα έδινε στους φτωχούς. Κι αν οι πλούσιοι δυστροπούσαν, τους έδινε και καμιά στ’ αυτιά. Ζόρικος ήταν, όχι ήπιος και υποχωρητικός όπως ο φίλος του ο Γρηγόριος. Και πράγματι αγαπούσε τα παιδιά ο Βασίλειος, το τέλειο μοντέλο του καλού και δυναμικού χριστιανού.

Διαβάστε ακόμα:

ΓΙΑ ΤΣΕΚ - ΑΠ ΕΙΝΑΙ ΑΗ ΒΑΣΙΛΗΣ