Ο ΔΟΥΚΑΣ ΤΗΣ ΤΖΑΖ

Τζαζ. Μια λέξη φτάνει. Όπως λες ροκ, ποπ, πανκ, σόουλ, μπλουζ, φάντο, γκόσπελ. Λες τζαζ και μιλάς για το είδος της αμερικάνικης μουσικής, ''μαύρης'' μουσικής, με αφρικάνικες καταβολές, που εμφανίστηκε με το έμπα του περασμένου αιώνα. Και άρχισε να γίνεται γνωστή με το τέλος του Α' παγκοσμίου πολέμου.

Ντιουκ Έλινγκτον. Ο πιο σπουδαίος συνθέτης της τζαζ, ο πιανίστας της δικής του ορχήστρας που κράτησε 50 χρόνια, ο δημιουργός 2.000 κομματιών. Έφτιαξε το πρώτο του συγκρότημα στα 18 του χρόνια κι έγινε γνωστός από τη μόνιμη παρουσία του στο περίφημο «Cotton Club» του Χάρλεμ μόνον για λευκούς πελάτες και μαύρους μουσικούς.

Μαύρος ο δούκας της τζαζ, ο Duke Ellington, γεννήθηκε από πρώην σκλάβα σα σήμερα στις 29 Απριλίου το 1899 και πέθανε από καρκίνο στις15 Φεβρουαρίου 1974.

Η πιο μεγάλη επιτυχία του Duke ήταν το Take the «A» Train, κλασικό σουίνγκ, ήταν μόδα και χάθηκε μετά τον Β' πόλεμο. Το κομμάτι κυκλοφόρησε το 1941 και είναι προϊόν της συνεργασίας του Έλινγκτον με τον σημαντικό μουσικό Μπίλυ Σταίηχορν.

Από 7 χρονών άρχισε να παίρνει μαθήματα πιάνου ο Έντουαρντ Κένεντυ Ελινγκτον. Το 1933 έκανε περιοδεία στην Ευρώπη και το 1963 στη Μέση Ανατολή, Ιαπωνία. Αργότερα έπαιξε σε χώρες της Λατινικής Αμερικής και στη Σοβιετική Ένωση. Θρύλος της τζαζ, ο ίδιος αρνούνταν τις ταμπέλες και τα κλισέ. ''Είμαι μουσικός, τι θα πει τζαζ, σουίνγκ, ετσέτερα'' Όλες οι μεγάλες φωνές της εποχής του τραγούδησαν δικά του κομμάτια.

Διαβάστε ακόμα:

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΝΕΚΡΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ