ΔΕΝ ΕΒΡΙΖΕ, ΣΑΤΙΡΙΖΕ ΑΡΧΟΝΤΟΥΣ ΚΑΙ ΛΑΟ!

Το πιο θρυλικό όνομα της Ελλάδος στη σάτιρα. Γεώργιος Σουρής. Δεν θα μπορούσε να γεννηθεί σε άλλη χώρα. Μόνο στη δική μας. Κι αν ο εν λόγω είχε γονείς Ιταλούς ή Σουηδούς, αν είχε ζήσει στην Ουγγαρία ή την Ισπανία, δεν θα είχε γράψει αυτά που έγραψε.

Νησιώτης, από την Σύρο, ήρθε στον κόσμο το 1853, τον έβγαλε ο αέρας της πιο γόνιμης ίσως λογοτεχνικής γενιάς μετά τον Τούρκο στο κεφάλι μας. Πέθανε το 1919, σα σήμερα 26 Αυγούστου, η κηδεία του έγινε με δημόσια δαπάνη, μάλιστα με τιμές στρατηγού.

Τι θα έλεγε ''ο Νο 2 Αριστοφάνης της Ελλάδος'' που η ελληνική πολιτεία τον παρασημοφόρησε μετά το θάνατό του; ''Μήπως με έστειλαν στον πόλεμο, να πολεμήσω στην Τουρκία κι αν πήγαινα εγώ θα γλυτώναμε τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922''. Κάτι τέτοιο.

Πόσοι στα χρόνια της εφημερίδας μου είχαν συστήσει να κάνω αυτό που έκανε ο Σουρής. Έβγαζε κάθε Σάββατο την τετρασέλιδη σατιρική εφημερίδα «Ο Ρωμηός» (με ήτα, κύριοι αντιαποδυτηριακιστές, όχι με γιώτα), την οποία έγραφε μόνος του! Δεν ήθελε κανέναν άλλον συντάκτη. Όπως ο αποδυτηριάκιας το 2013 ξεκίνησε να γράφει μόνος του όλο το site.

Το site του αποδυτηριάκια είναι σεμνό και γι’ αυτό αποφεύγω να ρίξω στον αέρα τίποτα… τολμηρούς στίχους του Γεωργίου Σουρή, η προτομή του οποίου βρίσκεται στο Ζάππειο.

Ο πλούσιος πατέρας του Σουρή τον προόριζε για παπά, όμως μετά την χρεοκοπία της οικογένειας του νεαρός βρέθηκε υπάλληλος σιτέμπορου θείου του στη Ρωσία κι εκεί στα κρυφά έγραφε στίχους. Ήρθε στην Αθήνα και γράφτηκε στη φιλοσοφική του πανεπιστημίου. Έμμετρα σατίριζε, δεν έβριζε, και δεν σχολίαζε μονάχα τους κυβερνώντες, αλλά και τον λαό. Και δεν απέφευγε τον αυτοσαρκασμό.
Στίχοι από το ποίημα του Σουρή «Δυστυχία σου Ελλάς», λες και γράφτηκε χθες...

Ποιος είδε κράτος λιγοστό σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς, νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα και δόξης τόσα μνήματα;
Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι, κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο- να παριστάνει τον ευρωπαίο....

Διαβάστε ακόμα:

ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ... ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ ΠΟΥΛΕΡΙΚΩΝ