ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ

Ζακυνθινοί και οι δυο, σχεδόν συνομήλικοι. Ο λαϊκός Ανδρέας Κάλβος γεννήθηκε το 1792, ο άλλος ο αριστοκράτης Διονύσιος Σολωμός το 1798. Η παραγγελιά για τον Εθνικό Ύμνο δόθηκε στον κόμη, που έγραφε ποιήματα στη γλώσσα του λαού, τη λαϊκίζουσα. Ο Κάλβος έγραφε στην αρχαΐζουσα. Οι δυο τους, ογκόλιθοι της ποίησης, δεν είχαν ούτε καλημέρα, ας ήταν τόσο κοντινά τα σπίτια τους στο νησί.
ΠΕΡΙΦΗΜΑΙ ψυχαί
Τριακοσίων Λακώνων,
Ψυχαί, αϊπού εδοξάσατε
Τον Ασωπόν και τ' άλσος
Του Μαραθώνος.

ΕΥΦΡΑΙΝΕ με το αθάνατον
Μέτρον τας Αχαϊδας
Χήρας ο θείος Όμηρος,
Και το πνεύμα σας άναπτε
Το ίδιον μέλος.

ΤΟΥ καρτερού Αιακίδου
Την φήμην εζηλεύσατε
(Αείμνηστος, Θαυμάσιος,
Ζήλος) και τ' αίμα εχύσατε
Διά την Ελλάδα.

ΚΑΙΓΩ, καίγώ το σίδηρον
Γυρεύω ποιος μου δίδει
Τας βροντάς του πολέμου;
Ποιος μ' οδηγεί την σήμερον
Εις τον αγώνα;

ΦΟΒΕΡΟΝ, μυσαρόν
Θρέμμα σκληράς Ασίας
Οθωμανέ τι μένεις;
Τι νοείς; τι δεν φεύγεις
Τον θάνατόν σου;

Απόσπασμα από την Ωδήν “Εις Δόξαν”, από τη συλλογή Ωδαί του Ανδρέα Κάλβου, ο οποίος πέθανε σα σήμερα 3 Νοεμβρίου, το 1869, και θάφτηκε μαζί με την Αγγλίδα γυναίκα του στην πατρίδα της. Μα, έμειναν οι στίχοι του, οι Ωδές του που έγραψε το 1824 ο περιπλανώμενος ποιητής.

Μουτράκλα ο πατέρας του Ανδρέα, ψευτοαξιωματικός μισθοφόρος στον βενετσιάνικο στρατό κατοχής, άρπαξε τα δυο παιδιά του, εγκατέλειψε την γυναίκα του και εγκαταστάθηκε στο Λιβόρνο. Το ρεμάλι παρατάει στην τύχη τους και στην Ιταλία τα δυο αγόρια του. Ο Ανδρέας Κάλβος γνωρίζεται με τον γεννημένο στη Ζάκυνθο μέγιστο ποιητή Ουγκό Φόσκολο και γίνονται κολλητάρια.

Πολιτικοποιημένος και σχέσεις στενές με τις ένοπλες επαναστατικές ομάδες συμπατριωτών του, τους καρμπονάρους, ο Φόσκολο για να μη συλληφθεί την κοπανάει από την Ιταλία. Από κοντά και ο Κάλβος.

Ποιητής. Ένας από τους πολλούς, τους αμέτρητους που γεννάει η ρωμιοσύνη, ο Ανδρέας Κάλβος στα 21 του χρόνια έγραψε τρεις τραγωδίες!

Διαβάστε ακόμα:

ΟΤΑΝ Ο ΣΑΚΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕ ΕΛΥΤΗ