ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΒΑΖΟΥΝ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ...
05/09/2020
•
γράφει ο διονύσης χαριτόπουλος
Συγγραφέας με δίπλωμα δεν υπάρχει. Δεν πιστεύω, ούτε καθ' υποψίαν, στα περιβόητα μαθήματα για υποψήφιους συγγραφείς. Πανεπιστημιακά ή ιδιωτικά. Στην καλύτερη περίπτωση, είναι η ρομαντικά απέλπιδα προσπάθεια κάποιων να δουν πέρα από τον ορίζοντα. Και εντελώς κυνικά: «Συγγραφέας που μπορεί να εκπαιδευτεί, δεν αξίζει να τον εκπαιδεύσεις». Η συγγραφική στόφα είναι δωρεά. Όπως του προικισμένου χορευτή που ίπταται στον αέρα, όταν οι υπόλοιποι στηρίζονται στα ακροδάχτυλα. Επειδή ένα βιβλίο δεν είναι απλώς αυτά που γράφει. Είναι πρωτίστως αυτά που σε κάνει να αισθάνεσαι.
Ούτε τα βραβεία είναι κριτήριο ενός συγγραφέα. Για τον συγγραφέα δεν αποφασίζουν οι επιτροπές. Αν το βιβλίο του δεν μιλάει στην ψυχή των ανθρώπων, χάνεται στη λήθη, μαζί με τα βραβεία του, κι ας είναι και Νόμπελ. Το σημαντικότερο εν ζωή βραβείο το δίνουν οι αναγνώστες. Αυτοί που σου κάνουν την τιμή και βάζουν το χέρι τους στην τσέπη να αγοράσουν το βιβλίο σου και να του αφιερώσουν τον χρόνο τους.
Κάποιες ματαιωμένες ψυχές επιχείρησαν να ταυτίσουν το ευπώλητο βιβλίο με το εύκολο ανάγνωσμα. Είναι συγγνωστή η πίκρα τους, αφού τα δικά τους βιβλία, μόνοι τους τα γράφουν και μόνοι τους τα διαβάζουν.
Μην αναλύεις ποτέ αυτό που έγραψες. Είναι μέγιστη ανοησία. Μισερώνεις ανεπανόρθωτα το έργο σου. Εσύ συνθέτεις, δεν αναλύεις. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι σε κάτι χρησιμεύει η ανάλυση, είναι δουλειά άλλων.
Ένας συγγραφέας δεν γράφει για τους συγχρόνους του. Γράφει για πενήντα χρόνια μετά και, αν πράγματι έχει κάτι να πει, ίσως δεν θαφτεί στη σκόνη του χρόνου.
Κατά μία έννοια, σημαντικό είναι το βιβλίο που ξεπερνά τις προθέσεις του συγγραφέα του. Δηλαδή, αυτό που ξεπέρασε το συνειδητό του.
Αν έχεις τη δωρεά του συγγραφέα, μοιραία θα στερηθείς αυτά που ονειρεύονται και επιθυμούν όλοι οι άλλοι. Αν δεν την έχεις, δεν θ' ανακαλύψεις ποτέ τα κρυμμένα, που δεν έχει φανταστεί κανένας άλλος.
Προσωπικά, εδώ και πολλά χρόνια έχω κάνει γνωστό ότι δεν αναγνωρίζω σε κανέναν την αυθεντία να μου απονείμει το πρώτο ή τρίτο βραβείο κι επιθυμώ να πεθάνω άσπιλος βραβεύσεων.
Πηγή: lifo.gr
Ο συγγραφέας Διονύσης Χαριτόπουλος γεννήθηκε το 1947 στον Πειραιά και από μικρή ηλικία έκανε διάφορες χειρωνακτικές δουλειές στο Λιμάνι και στα γύρω μηχανουργεία. Eγκατέλειψε νωρίς δύο απόπειρες σπουδών στην Αθήνα και στο Λονδίνο και δούλεψε στη διαφήμιση μέχρι το 1990. Έχουν εκδοθεί - πέραν του μνημειώδους "Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων'' - τα "Δανεικιά γραβάτα", "525 τάγμα πεζικού", "Τα παιδιά της Χελιδόνας", "Εκ Πειραιώς". Εκδόσεις Τόπος 210.8222.835-856.