Μιλάει η Ιστορία. Δεν χρειάζεται ο κάργα προβληματισμός για να γίνει αντιληπτό ότι κανένας και τίποτα δεν γράφει την Ιστορία. Καμιά πουτάνα δηλωμένη και αδήλωτη, κανένας άγιος κάθε θρησκείας και κοσμοθεωρίας δεν επεμβαίνει στο δρόμο που χαράζει η Ιστορία. Η οποία έχει αίμα. Όπως αίμα έχει και η τρομοκρατία.
Παραμυθάκια για παιδάκια, και για μαλακισμένα κάθε ηλικίας είναι τα όνειρα, τα πλάνα και οι... στόχοι για... δημοκρατία, δικαιοσύνη, ειρήνη και άλλες γυρλάντες, σχετικές με τα πανανθρώπινα ιδανικά, λέει.. Πολυμεταχειρισμένα λόγια των οπισθίων, συγκεκριμένα της οπής των οπισθίων.
Μιλάει η Ιστορία.
Ροβεσπιέρος. Μέγας επαναστάτης της πιο μεγάλης επανάστασης. Και μέγας επαναστάτης δεν είναι τίποτα άλλο παρά μέγας δολοφόνος. Μέγας τρομοκράτης. Μέγας εκβιαστής. Μέγας φασίστας. Μέγα κάθαρμα. Για να κάνουμε ταμείο. Και να μη ξεχνιόμαστε. Επειδή και σήμερα τα ίδια γίνονται, έστω και χωρίς τη λαιμητόμο του Ροβεσπιέρου.
Maximillien Robespierre, η πιο μεγάλη βεντέτα της χιλιοτραγουδισμένης λαϊκής, πολιτικής, ταξικής επανάστασης. Της γαλλικής, το 1789, τότε ο δικηγόρος είναι 31 χρονών. Αληθινός αριστερός ο Ροβεσπιέρος. Θερμόαιμος επαναστάτης. ''Δεν γίνεται επανάσταση χωρίς να χυθεί αίμα'', λέει. Κι έχει δίκαιο.
Πώς αλλοιώς θα αλλάξω τα κόζα; Θα σκοτώσω και αντίπαλους και δικούς μου που δεν συμφωνούν μαζί σου. Εγώ αποφασίζω, εγώ κρίνω ότι θέλουν να με φρενάρουν. Να υπονομεύσουν την επανάσταση. Δεν έχω άλλη επιλογή, τους καθαρίζω.
Έτσι γινόταν πάντα. Έτσι γίνεται μέχρι σήμερα. Από όλα τα καθήκια που αγνοούν την Ιστορία. Που απαιτούν να κάνει τα κέφια τους η Ιστορία. Κούνια που τους κούναγε. Ποτέ και κανείς, επίγειοι και επουράνιοι άγγελοι και δαίμονες, δεν τα έβαλαν με την Ιστορία. Ούτε ίντσα δεν κατάφεραν να την οδηγήσουν προς τα εκεί που ευαγγελίζονταν.
Ροβεσπιέρος, η άκρα αριστερά της γαλλικής επανάστασης. Έσφαζε. Έστελνε κόσμο στην γκυλοτίνα. Αυτό είναι η επανάσταση. Την αλήθεια τούτης της πληροφορίας, ότι καμιά επαναστάση δεν αλλάζει τίποτα, ο Ροβεσπιέρος την πήρε στη δική του δολοφονία, επίσης στη γκυλοτίνα. Επειδή ο κόσμος από καταβολής κινείται με τους δικούς του φυσικούς νόμους, τις δικές του ανάγκες. Και “προχωράει” χωρίς να βλέπει και να ακούει συνθήματα και ελπίδες, επαναστάσεις και κινήματα.
Στην επανάσταση, στην αντίσταση, στην απεργία, στη διαδήλωση, στην όποια εναντίωση ο επαναστάτης πιστώνει ή χρεώνει επιτεύγματα ή πισωγυρίσματα. Η πορεία, αν πράγματι είναι πορεία - της ζωής, του κόσμου - υπακούει σε κανόνες και δυνάμεις έξω από τον άνθρωπο. Πολύ περισσότερο μακριά από τον επαναστάτη. Τον κινηματία. Τον τρομοκράτη. Του οποίου κίνητρο είναι η δική του, η προσωπική ανάγκη να επαναστατήσει.
Παραμύθι ότι ο επαναστάτης εμπνέεται από τη μεγάλη Ιδέα. Παραμύθι ότι ξεσηκώνεται για τον λαό. Δεν υπάρχουν αυτά. Και ο Ροβεσπιέρος είχε καταληφθεί από το αφροδισιακό των επαναστατών. Τέσσερα χρόνια μετά την επανάσταση είπε στην Εθνοσυνέλευση: “Τι τον κρατάμε τον Λουδοβίκο; Να του πάρουμε το κεφάλι! Πρέπει να σκοτωθεί ο βασιλιάς, για να ζήσει η Γαλλία”.
Έκοψαν το κεφάλι του Λουδοβίκου του 16ου και μετά ήρθε η σειρά να χάσουν το κεφάλι τους πρωταγωνιστές της επανάστασης, σύντροφοι του Ροβεσπιέρου, οι οποίοι δεν συμφωνούσαν μ' εκείνον. Δηλαδή; Ο Μαξ Ρόμπυ συνέχιζε την επανάσταση του.
Τελικά, σα σήμερα στις 28 Ιουλίου, το 1794 οι αντίπαλοί του Μαξιμιλιανού παραμέρισαν τις ιδεολογικές τους διαφορές και αποφάσισαν, για το καλό της... επανάστασης βέβαια, να στείλουν στην κρεμάλα τον αρχιτρομοκράτη σύντροφο Ροβεσπιέρο. Εκείνον που στο όνομα της επανάστασης είχε σπείρει την τρομοκρατία σ' όλη την Γαλλία. Και δεν δίστασε να αποκεφαλίσει κολλητούς συντρόφους, τεράστιες προσωπικότητες, άλλους αρχιεπαναστάτες.
Διαβαστε ακομα:
Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΩΡΑ ΤΟΥ ''ΓΕΡΟΥ'', ΤΟΥ ΑΡΧΙΠΑΙΚΤΑΡΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
