ΘΕΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΜΕ ΟΡΜΕΣ ΣΕ ΝΕΑΡΑ ΑΓΟΡΙΑ

Στέκεσαι στην ουρά, περιμένεις να μπεις στο μουσείο, να δεις από κοντά το έργο τέχνης που το δημιούργησε πριν από αιώνες ο καλλιτέχνης. Ο οποίος καλλιτέχνης, θεϊκός και κλασικός, χαρισματικός και ουράνιος, δεν παύει να είναι άνθρωπος. Με γήινες προτιμήσεις και αδυναμίες. Με χαρακτήρα και συμπεριφορά των Θεών του Ολύμπου, όχι των ξενέρωτων, των μη ερωτεύσιμων αγίων των σημερινών δογμάτων.

Ο Benvenuto Cellini είχε σκοτώσει τέσσερις ανθρώπους, όχι περισσότερους, είχε καταδικαστεί για σοδομία επειδή πολυπήγαινε με νεαρά αγόρια, κυκλοφορούσε με σύφιλη, αυτή ήταν και η αιτία του θανάτου του, το 1571, σα σήμερα στις 13 Φεβρουαρίου . Μια ζωή στην περιπέτεια και τα σκάνδαλα, άλλαζε συνεχώς τόπο διαμονής διότι πάντα τσακωνότανε, προκαλούσε και κυνηγούσαν να σκοτώσουν τούτο το καθήκι.

Στην πιάτσα Ντε λα Σινιορία της πατρίδας του, της Φλωρεντίας είναι στημένο το αιώνιο γλυπτό του, με τον Περσέα να κρατάει το κεφάλι της Μέδουσας, θέμα από την ελληνική μυθολογία. Θαυμάζεις το γλυπτό, αδιαφορείς για όλα όσα τον αφορούν τα 70 κιλά κρέας και κόκκαλα και τα 70 χρόνια ζωής του Μπενβενούτο. Κι έρχεσαι να συμφωνήσεις με το πνεύμα του: «Αν ο μάστορας της τέχνης σέβεται την παράδοση, τότε την τιμάει και την σώζει. Η πραγματική αξία του καλλιτέχνη δεν είναι δική του, το ταλέντο του ανήκει στην ανθρωπότητα».