Ακούς μουσική και θαρρείς πως διαβάζεις σελίδες από βιβλίο. Τόσο ξεκάθαρα “μιλάνε” οι νότες, και με τη δύναμή τους περιγράφουν σκέψεις, συναισθήματα. Ακούς μουσική και είσαι σίουρος πως στα αυτιά σου φθάνουν οι ατάκες δύο ηθοποιών, ότι είσαι παρών σε διάλογο θεατρικό πάνω στη σκηνή, “βλέπεις” και τις χειρονομίες, τους μορφασμούς στο πρόσωπο των πρωταγωνιστών.
Αθάνατη όπερα η “Κάρμεν” του Γεωργίου Μπυζαί. Η πιο αγαπημένη, η πιο ευκολοχώνευτη μουσική όπερας, ακόμα και σ' όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με το είδος.
Κάρμεν, Ισπανίδα τσιγγάνα στη Σεβίλλη, για χάρη της οποίας ένας στρατιώτης είναι ικανός να κάνει τα πάντα, αλλά εκείνη του γυρίζει την πλάτη. Ο φαντάρος δεν θα αντέξει να δει την Κάρμεν στην αγκαλιά του ταυρομάχου, αυτόν γουσταρε η τσιγγάνα. Να, γιατί την σκότωσε ο φαντάρος.
Το λιμπρέτο, η υπόθεση του έργου τα έχει όλα, έρωτα και ζήλεια, πόνο και εκδίκηση, ό,τι παίζει στο μυαλό και στην καρδιά. Ο Μπυζαί σε τούτη την όπερα, ο ορισμός της λαϊκής μουσικής, υπογράφει αριστούργημα και κερδίζει κάθε αυτί. Εμπνεύστηκε την “Κάρμεν” από καυτή ερωτική σχέση με γειτόνισσά του.
Ο Ζωρζ Μπυζαί παντρεύτηκε στα 31 του μια 18χρονη. Η πρεμιέρα της “Κάρμεν”, πολύ μεγάλη αποτυχία, έγινε σα σήμερα 3 Μαρτίου το 1875, τρεις μήνες πριν το θάνατό του.
Δεν υπάρχει συνθέτης στον κόσμο να μην κατάκλεψε κάτι από την “Κάρμεν”, ένα μουσικό σύμπαν που χάνεσαι και σ' αγκαλιάζει ολόκληρο και αιώνια αφήνει τα σημάδια του μέσα σου. Κρίμα, το τεράστιο ταλέντο πέθανε μόλις 37 χρονών.
Γάλλος ο Μπυζέ, γεννήθηκε Οκτώβριο του 1838, από κουρέα και δάσκαλο τραγουδιού. Από την πιανίστρια μητέρα έμαθε να παίζει στα 4 κιόλας χρόνια του. Στο Ωδείο του Παρισιού όλοι είχαν πάθει την πλάκα τους με το ταλέντο του πιτσιρικά. Δεν άφησε βραβείο σε μουσικό διαγωνισμό να μην το κερδίσει.
Όταν πέθανε η μάνα του, ο Γιώργος έχασε τον κόσμο από τα μάτια του. Γράφει μουσική και σχίζει, καταστρέφει ό,τι συνθέτει. Η όπερα του “Αλιείς Μαργαριταριών” βρέθηκε σε κάποιες από τις ξεχασμένες σημειώσεις του. Ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα από μια φλεγμονή στο φάρυγγα. Πέθανε Ιούνιο του 1875.
Διαβαστε ακομα:
