ΤΟΥΣ ΕΧΩ ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ

Έχουν πει πολλά για τον Μπρους Λη, τον μεγαλύτερο αστέρα των ασιατικών πολεμικών τεχνών, ο οποίος εξελίχθηκε σε κάτι πολύ περισσότερο από σταρ του σινεμά. Και για τη ζωή του και για το θάνατό του λέγονται πολλά, ακόμα και σήμερα, και θα λέγονται μέχρι να σβήσει. Ο μύθος του μέχρι να σβήσει, αν σβήσει ποτέ.

Γεννήθηκε 27 Νοεμβρίου, το 1940, και πέθανε     σα σήμερα 20 Ιουλίου, το 1973. Από ναρκωτικά; Μήπως τον καθαρίσανε μαφιόζοι, τον δηλητηριάσανε, τον πυροβόλησαν, όπως ακριβώς τον γιο του, τον Μπράντον Λη. Αυτός πήγε από αληθινή σφαίρα στα γυρίσματα ταινίας.

Αφήνω στην άκρη την σεναριολογία. Προτιμώ να αγκαλιάσω μια κουβέντα του Μπρους Λη: «Έχω μάθει να είμαι ο εαυτός μου. Θέλω να είμαι ο εαυτός μου. Να με εκφράζει ο εαυτός μου. Να πιστεύω τον εαυτό μου". Τι είπε; Να σου πω εγώ τι παίρνω απ’ αυτή την κουβέντα. Μεταξύ μας να στο πω. Συνωμοτικά, δηλαδή.

Δεν γαμιέται ο Ολυμπιακός. Αυτό είπε ο Μπρους Λη. Δεν υπάρχει τίποτα έξω από εμένα. Ούτε θρησκείες, ιδεολογίες. Ποιος Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ; Τους έχω για πλάκα. Και τους αρχιεπισκόπους, τους βασιλιάδες, τους πρωθυπουργούς, τους πάντες. Είπα. Δεν υπάρχει τίποτα. Κανένας δεν υπάρχει. Εκτός από εμένα. Από εμένα και τον εαυτό μου.

Μασάς, ξαναμασάς την τροφή του δασκάλου. «Δεν φοβάμαι αυτόν που έχει εξασκηθεί σε 10.000 κτυπήματα...»(εικόνα) είπε ακόμα ο Μπρους Λη. Όταν μιλάει ένας μεγάλος, εσύ ακούς. Απαγορεύεται να σχολιάζεις. Δεν έχεις γνώμη. Είναι ύβρις και μόνον να σκεφθείς, ότι σου επιτρέπεται να εκφράσεις τη δική σου σκέψη. Δεν πάει έτσι. Τον δάσκαλο μόνον τον ακούς. Μόνον τον εισπράττεις. Αν νοιώθεις την ανάγκη να «σχολιάσεις», τότε τρέξε κατ’ ευθείαν στο δωμάτιό σου, κλείσε πόρτες και παράθυρα, τηλέφωνα και υπολογιστές, και ρίξτο στο διαλογισμό.