ΤΟ ΔΩΡΟ ΣΤΟΝ ΜΠΑΖΙΝΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ...
21/08/2023
•
Πέθανε, λέει, ο Ηλίας Μπαζίνας. Ποιος το λέει αυτό; Εγώ όχι, πάντως. Αδυνατώ να τον φανταστώ σε μια λακούβα ένα τόσο επί δύο τόσο. Πως να χωρέσει εκεί μέσα! Δεν καταλαβαίνω αυτή την αντίληψη, ότι κάποιος όταν πεθάνει βρίσκεται εκεί όπου έχουν εναποθέσει το νεκρό σώμα του. Και ύστερα παίζει το παραμύθι ότι η χριστιανική θρησκεία είναι κατ’ εξοχήν πνευματική.
Το παπαδαριό βλέπει διαφορετικά τη δουλειά. Όλα άλλαξαν, τελικά, με την ήττα των εικονομάχων στο ντέρμπυ με τους εικονολάτρες. Αυτό έλεγε ο Ηλίας, με την πλευρά των εικονομάχων βέβαια, μελετητής και στην υπόθεση Βυζάντιο.
Ο νούμερο ένα στον «ΦΙΛΑΘΛΟ». Τέτοιο πράμα σαν τον Μπαζίνα δεν έχει ξαναβγεί. Στον «ΦΙΛΑΘΛΟ», βέβαια, από συγκεκριμένους έχουν γραφτεί φοβερά πράγματα. Δεν παίζει σύγκριση με κανέναν, όμως. Μιλάμε για τον Μπαζίνα του «ΦΙΛΑΘΛΟΥ», όχι για γραφτά του σ’ άλλη εφημερίδα. Καμία σχέση ο Ηλίας στον «ΦΙΛΑΘΛΟ» με τον Μπαζίνα σ’ άλλα μέσα. Θέμα χημείας. Παρατηρήθηκε και σ’ άλλους τα φαινόμενο Το εννοώ.
Όταν πιάνεις το στυλό να γράψεις για τον «ΦΙΛΑΘΛΟ» δεν είναι το ίδιο με την υποχρέωση να παραδώσεις κείμενο σ’ άλλο έντυπο. Έπαιζε ένας αποκρυφισμός με τον «ΦΙΛΑΘΛΟ». Σε καταλάμβανε ένα πνεύμα μυστικιστικό και ξεφόρτωνες πράγματα που παρέμεναν κλειδωμένα όταν γράφεις σ' άλλο μέσο. Λειτουργούσε μία συνωμοτικότητα με τους αναγνώστες τους μυημένους της φυλλάδας.
Ο Μπαζίνας είχε εμφανιστεί ως «Ηλίας Γ.» στον «ΦΙΛΑΘΛΟ». Ο Γιώργος Παρασκευάς ως «Σφάχτης». Ο επίσης μακαρίτης Γιώργος Μαύρος ως «Σοφοκλής». Οι δύο αρχιπαικταράδες του «ΦΙΛΑΘΛΟΥ», ο Μανιάτης Μπαζίνας και ο Κύπριος Παρασκευάς, δεν ήταν δημοσιογράφοι. Δεν ξεκίνησαν να γίνουν δημοσιογράφοι. Αν λέει κάτι αυτό
Πώς μπήκε στο λούκι ο Ηλίας; «Θα γράφεις στον «ΦΙΛΑΘΛΟ»…, από αύριο ξεκινάμε…» του είπε ο Καραγιαννίδης το 1982. Το ίδιο είχε πει και στον άλλον, τον Παρασκευά, το 1993. Έτσι άρχισαν να κάνουν το παιχνίδι τους, να βγάζουν τα σωθικά τους, ό,τι κυκλοφορούσε μέσα τους, ο γήινος Μπαζίνας και ο εξωγήινος Παρασκευάς. Δεν βρίσκεις τέτοιους παικταράδες.
Ο Μπαζίνας πέθανε στις 22 Αυγούστου, το 2013. Ο πιο σπουδαίος άνθρωπος απ' όσους γνώρισα. Θυμάμαι στην κηδεία στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Άγνωστη, όχι περισσότερο από τριάντα, σε απόσταση, σε μία γωνία μέσα στο ναό. Μετά το τέλος της λειτουργίας, και αφού αποχώρησε ο κόσμος, πλησιάζει το φέρετρο. Απλώνει το χέρι της, πιάνει επαφή για δευτερόλεπτα με το ξύλο, και αποχωρεί πάντα με το κεφάλι σκυφτό, κρυμμένα σε μαύρα γυαλιά τα κατακόκκινα από τα δάκρυα μάτια. Ύστατος αποχαιρετισμός στον Ηλία.
Βρίσκω το κορίτσι ένα βήμα πριν την έξοδο, προσπαθεί να συγκρατήσει τους λυγμούς της. Την ρωτάω διστακτικά: ''Συγγνώμην, για την αδιακρισία, τι σχέση έχετε με τον Μπαζίνα;''
- Είμαι αναγνώστρια του, από 12 χρονών… Τον διάβασα πρώτη φορά κατά τύχη, ο γαμπρός μου αγόραζε «ΦΙΛΑΘΛΟ»… Μ’ είχε συγκλονίσει το γραφτό του, από εκείνη την ημέρα δεν έχασα άρθρο του στον «ΦΙΛΑΘΛΟ»…
Περήφανο δώρο στον Ηλία η παρουσία της άγνωστης στο νεκροταφείο.
Διαβαστε ακομα: