ΚΑΘΕ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟ ΡΙΧΤΕ ΤΟ ΣΤΟ ΝΕΙΛΟ

Κι αν δεν το γνωρίζουν οι χριστιανοί το παραμυθάκι του Μωυσή, όπως αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, όλο και κάτι έχουν ακούσει ή το έχουν δει στο σινεμά. Στις 4 Σεπτεμβρίου είναι του προφήτου Μωυσέως, κορυφαία φίρμα της εβραϊκής, άρα και της, αντίπαλης και αντιμαχόμενης για αιώνες, χριστιανικής θρησκείας.

Στα άγια χώματα τους απειλούνταν να ψοφήσουν της πείνας οι Εβραίοι, ο λαός του Θεού για να κάνουμε ταμείο, και γι' αυτό μετακινήθηκαν στην πλούσια Αίγυπτο, όπου ναι μεν μετανάστες και πολίτες βήτα εθνικής, αλλά το μεροκάματο έβγαινε. Οι Εβραίοι, ο μοναδικός λαός του Θεού, και δεν κάνουμε πλάκα, ο περισσότερο δεμένος με τις παραδόσεις του και τις ρίζες του απ' όλους τους λαούς της Ιστορίας, με τα χρόνια όλο και αυξάνονταν στην Αίγυπτο. Δικαιολογημένα ο Φαραώ ανησύχησε. ''Αυτοί θα μας φάνε στον ίδιο τον τόπο μας, έτσι που γεννάνε πολλά παιδιά. Κατόπιν τούτου, αποφασίζω και διατάζω τις μαμές να σκοτώνουν επιτόπου κάθε παιδί που γεννάει Εβραία''.

Οι μαίες, όμως, φοβόντουσαν την οργή του Θεού που αναγνωρίζει παιδιά του μόνο τους Εβραίους, και έκαναν το κορόιδο. ''Ναι, το πνίξαμε το μωρό... '' έλεγαν, αλλά το άφηναν στη ζούλα να ζήσει. ''Α, έτσι, ξηγιέστε;'' θύμωσε ο μαλάκας ο Φαραώ. Νέα εντολή, ''Κάθε νεογέννητο εβραιόπουλο ρίχτε το στο Νείλο'', στο φινάλε και τα ψάρια του Θεού δημιουργήματα είναι.

Ο Εβραίος Μωυσής γεννιέται 1573 χρόνια πριν τον επίσης Εβραίο Ιησού, που χρίσθηκε με λάδι και γι ' αυτό τον είπαν Χριστό. Λέμε τι γράφεται στην Βίβλο, δηλαδή με ποια παραμύθια, πιο απίθανα από εκείνα της Χαλιμάς, στήθηκε η ιουδαϊκή και η χριστιανική, και η κάθε θρησκεία από καταβολής. Να συνεχίσουμε το στόρυ...

... Η μάνα του Μώζε η Μοσαί τον βάζει σε καλάθι και τον αφήνει στο μεγάλο ποτάμι. Πάντα σύμφωνα με το σενάριο, όπως - υποτίυεται - το  έχει εγκρίνει ο Θεός, η κόρη του Φαραώ περιμαζεύει το μωράκι παρ' ό,τι αντιλαμβάνεται πως είναι εβραιάκι και, μάλιστα, βρίσκει την μάνα του για να το θηλάζει εκείνη. Στην αυλή του βασιλιά μεγαλώνει ο Μωυσής και είναι έτοιμος πλέον να πάρει ρόλο και καθήκοντα δημόσιου λειτουργού σε πόστο υψηλό. Κάνει, όμως, μια μαλακία και τον στέλνει εξορία ο Φαραώς.

Κακώς το λέω μαλακία, διότι ο Μωυσής, χωρίς ακόμα να το ψυλλιαστεί, ενεργούσε σύμφωνα με ''σχέδιο του Θεού''. Από βοηθός πρωθυπουργού ή αναπληρωτής πρόεδρος δημοκρατίας ο Μώζε καταλήγει σε ταπεινό βοσκό. Και εκεί, ανάμεσα σε σηκωμένα νερά και φλόγες (φώτο) εμφανίζεται ο μπάρμπας και τον προστάζει;

- Πάρε τον λαό μου από τους άπιστους Αιγύπτιους και οδήγησε τον στη Γη της Χαναάν.

Σάλταρε ο Μωυσής: ''Τι μου ζητάς, Θεέ μου, ποιος είμαι εγώ, ένας τίποτας είμαι...''.

Το έργο, όμως, και το happy end προέκυψαν σύμφωνα με τας γραφάς.

Διαβαστε ακομα:

ΜΟΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ