Η ΑΛΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

Ο ιατρός κάνει λειτούργημα, λέει. Τι θα πει αυτό; Θα πει ότι χάριν της επιστήμης του, της ιατρικής και της προσωπικής του παρέμβασης ο ιατρός είναι σε θέση να σώσει μια ζωή. Να γλυτώσει κάποιον από τον πόνο, τεράστια κι αυτή προσφορά στον άνθρωπο.

Λειτούργημα κάνει και ο ιερεύς. Βεβαίως. Φέρνει έναν φουκαρά πιο κοντά στον Θεό. Του εμπνέει την πίστη, με την οποία παίρνει δυνάμεις και στανιάρει ψυχολογικά.

Λειτουργός και ο δικαστής, διότι υπηρετεί το καλό. Διότι τιμωρεί το κακό. Λειτουργός αλλά και επαγγελματίας, βέβαια. Αλλοίμονο. Άλλο, όμως, αμείβομαι για τις υπηρεσίες που προσφέρω στο κοινωνικό σύνολο κι άλλο εκμεταλλεύομαι τον ασθενή, τον πιστό, τον αθώο που δέχθηκε άδικη κατηγορία.

Λειτούργημα και η δημοσιογραφία, λέει. Γιατί; Επειδή ο λειτουργός υπηρετεί την ενημέρωση. Επειδή κάνει έλεγχο στην εξουσία. Κριτική. Επειδή ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές της ελευθεροτυπίας.

Όταν η δημοσιογραφία λαμογιάρει με την εξουσία, τότε δεν μιλάς για λειτούργημα. Μιλάς για κάτι άλλο. Μιλάς για κατάχρηση εξουσίας, διότι πράγματι τα μήντια ασκούν εξουσία. Όταν τον απατεώνα τον εμφανίζεις ως απατεώνα, τότε το μέσο επικοινωνίας δείχνει την δύναμή του, την εξουσία του. Και πολύ καλώς. Όπως εξουσία ασκεί το μέσο όταν δεν αφήνει ανυπεράσπιστο τον καθαρό, τον ωφέλιμο στο δημόσιο βίο άνδρα.

Βγαίνει στον αέρα μια αποκάλυψη που θίγει, που προκαλεί ερωτήματα, που αμφισβητεί την ηθική ενός δημοσίου άνδρα. Ποια είναι η υποχρέωση του λειτουργού της δημοσιογραφίας; Όχι, βέβαια, να κάνει την πάπια και να τρέξει να αρπάξει «κάτι» επειδή με τη δημοσιογραφική του εξουσία έκανε το κορόιδο. Επειδή δεν έδωσε συνέχεια, όπως όφειλε, στο ρεπορτάζ ενός άλλου μέσου. Αυτό δεν είναι λειτούργημα, είναι αλητεία, μάλιστα χωρίς προσχήματα.

Διαβάστε ακόμα:

Οι βιβλιοπώληδες της πιάτσας