ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΟΧΙ ΤΑ ΜΑΙΜΟΥ ΚΑΝΑΛΙΑ

Σκάει το θέμα Μπεκατώρου. Σούπερ αβανταβόρικο για τα ΜΜΕ. Να βγουν στο γήπεδο και να κάνουν το δικό τους παιχνίδι. Αυτό θέλει ο απαιτητικος πολίτης. Αυτό περιμένει. Τι γίνεται, όμως; Τα μέσα, έντυπα και ηλεκτρονικά, κυκλοφορούν σαν δαγκανιάρικα σκυλιά που τους έχουν βάλει φίμωτρο. Όχι να δαγκάσουν, να σχίσουν σάρκες και να πιουν αίμα, ούτε να γαυγίσουν.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή τα ΜΜΕ είναι νεκρά. Αυτή είναι η πραγματικότητα.  Το θέμα π.χ. Μπεκατώρου ή Κιμούλη, το παίζουν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές. Αυτοί που κάνουν την καταγγελία και όσοι βγαίνουν στη γύρα να τους υποστηρίξουν. Κανένα κανάλι και καμιά εφημερίδα δεν έχει άποψη. Δεν υπογράφει τούτο και το άλλο επί του θέματος.

Δεν είναι δημοσιογραφία και λειτούργημα να μεταφέρει το μέσο απλά την καταγγελία. Ή τη δημόσια τοποθέτηση υπέρ ή κατά κάποιου άλλου. Καθήκον είναι να πάρει θέση και το ΜΜΕ. Αυτό περιμένει ο αναγνώστης, ο τηλεθεατής, ο οποίος έχει ανάγκη από μια αντικειμενική θέση. Επειδή όλα όσα βγαίνουν στον αέρα πιθανόν να έχουν σκοπιμότητα. Να μειώσει ή να φτιάξει την εικόνα του κατηγορούμενου ή του καταγγέλλοντος.