ΜΕ ΠΛΑΝΑ ΓΥΜΝΗΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

 

«Φεστιβάλ κινηματογράφου» το λένε. Δύσκολο να πεις πως θα ήταν το πιο ακριβές να αποκαλούνε μια έκθεση ταινιών με όλο και περισσότερο μπανιστηρτζήδικο σεξ. Πώς να κάνει εισιτήρια ένα φιλμ σήμερα, ακόμα κι αν είναι υψηλής τέχνης, ποιοτικό, κουλτουριάρικο, όλα αυτά, όταν δεν έχει να σου δώσει πλάνα γυμνής σεξουαλικής αλήθειας.

Άνδρας συνουσιάζεται με γυναίκα. Μου το δείχνεις στο σινεμά και αηδιάζω. Όπως να μ' αφήνουν αδιάφορο τα πλάνα του συγκεκριμένου επεισοδίου. Από την άλλη, αυτό το ίδιο σκηνικό, αν δοθεί κινηματογραφικά με το σωστό τρόπο, πιθανόν να με ερεθίζει μια ζωή, και εκείνη τη στιγμή να ήθελα μια γυναίκα να κάνω το ίδιο, όπως οι δύο ηθοποιοί της ταινίας.
Επόμενο οι σκηνοθέτες να φτιάχνουν ταινίες αναζητώντας το «κάτι άλλο», το κάτι πιο προχωρημένο, πιο προκλητικό, κάτι που δεν είχε ξαναπαρουσιαστεί με ζευγάρι ερωτικό σε επαφή και τριβή σεξουαλική. Καμία αντίρρηση!

Το βασίλειο της βίας είναι ο κινηματογράφος. Η ζούγκλα της βίας. Μπουνίδια, πιστολίδια, βασανιστήρια, δολοφονίες, ψυχοανωμαλίες. Και σεξ! Βία και σεξ. Σήμερα, λοιπόν, το στοίχημα του σινεμά είναι στο σεξ. Βραβευμένοι ηθοποιοί, καταξιωμένοι, ταλαντούχοι, άνδρες και γυναίκες, αποδέχονται να γυρίσουν ταινίες με πλάνα τολμηρά, να κάνουν μπροστά στην κάμερα πράγματα που ίσως αποφεύγουν στην προσωπική τους - πραγματική - ζωή.

Τα πάντα όλα δείχνουν στο σεξ οι ταινίες, και οι φεστιβαλικές, αυτές που πρωτολανσάρονται σε φεστιβάλ. Κι όταν λέμε τα πάντα όλα, εννοούμε περισσότερο απ' όλα.

Διαβαστε ακομα:

ΟΙ ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΕΜΠΑ ΤΟΥ 2024