Ο ΛΑΛΙΩΤΗΣ ΚΑΙ Η ΠΑΣΑΡΕΛΑ ΤΗΣ ΦΩΦΗΣ

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Όλο τον Αύγουστο, η παρέμβαση Λαλιώτη στα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ ήταν viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Στη Χαριλάου Τρικούπη τίποτα, λες και τους κόψανε το ιντερνέτ. Μόνο μια, πολιτικά και συντακτικά, αδέξια δήλωση από τον μικρό του μαγαζιού: «Αδικεί τον Κώστα Λαλιώτη οποιαδήποτε αναφορά, η οποία έχει να κάνει με το σήμερα και προσαρμόζοντάς τον ή αναλύοντάς τον με βάση τα σημερινά δεδομένα…» και, «… η παρέμβασή του δεν έχει να κάνει με τα εσωτερικά της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ή την επικείμενη εκλογή αρχηγού…».

Μάλιστα. Μια μύγα Δολιανών μόνο τσίμπησε τον πασοκογενή υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ Κουρουπλή όταν, την επομένη της δημοσίευσης του άρθρου Λαλιώτη, το μετέφραζε σε απλά… πασοκικά: «Δεν μπορεί η παράταξη που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου να γίνει δεκανίκι της πιο σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής του κ. Μητσοτάκη. Η μόνη επιλογή της πρέπει να είναι ένα μεγάλο ριζοσπαστικό αντινεοφιλελεύθερο μέτωπο σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ».

Μια άλλη, (Δολιανών πάλι αλλά... φιλελέ αυτή τη φορά) τσίμπησε το τμήμα ΠΑΣΟΚ του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης προφανώς. Εξαναγκάζοντας την επικοινωνιακή ομάδα Μοσχάτου να ξεκαθαρίσει ότι η παρέμβαση Λαλιώτη δεν αγγίζει το ΠΑΣΟΚ… Νέας Δημοκρατίας: «…Η παρέμβαση του κ. Λαλιώτη ερμηνεύθηκε ως απόλυτη σύμπλευση (ή και συμπαιγνία) με τον ΣΥΡΙΖΑ και, πάντως, όχι ως άποψη που εκφράζει το ΠΑΣΟΚ που συνεργάστηκε κυβερνητικά με τη Ν.Δ. για την έξοδο της χώρας από την κρίση»…

Για πολλούς ο Λαλιώτης δεν υπήρχε – φυτοζωούσε μηρυκάζοντας την πολιτική του μοναξιά, σαν τους απόμαχους της εξουσίας ήρωες των μυθιστορημάτων του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Άλλοι τον πέταξαν νωρίς στον καιάδα της σοσιαλιστικής ανυποληψίας, δίπλα στα ζόμπι του «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ. Ορισμένα εκ των οποίων, ειρήσθω εν παρόδω αναστηλώθηκαν και βηματίζουν τρεκλίζοντας στην πασαρέλα της Φώφης∙ που οδηγεί στη φαντασιακή προεδρική σουίτα μιας φαντασιακής κεντροαριστεράς.

Μόνο κάτι δικοί μας, στα κυβερνητικά πέριξ, είδαν τον Λαλιώτη όπως ακριβώς ήταν, σαν τη μοναδική σημαία του ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ που απέμεινε να κυματίζει – μια επιδραστική σημαία για μιαν αριστερόστροφη ανασυγκρότηση του εναπομείναντος δεξιόστροφου ΠΑΣΟΚ. – μια σημαία ευκαιρίας σε ένα συγγενές κόμμα – στήριγμα για το κυβερνητικό «μετά» του μεταμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ…

Πράγματι, ο Λαλιώτης είναι «η μοναδική σημαία του ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ που απέμεινε να κυματίζει μεσίστια». Κάτι που πιστοποιήθηκε απολύτως, σαν καλοτυπωμένο αρνητικό φωτογραφίας, στο περίφημο άρθρο του. Που δεν ήταν άρθρο, μια απόπειρα ιστορικής τεκμηρίωσης της ισόβιας αριστεροσύνης του πολιτικού του πατέρα ήταν. Με τεκμήρια πολιτικής ρητορείας του ανδρός, δυστυχώς: ο Λαλιώτης μπορεί να πιστεύει – είμαι σίγουρος ότι πιστεύει – ότι ο πολιτικός μέντοράς του παρέμεινε ως το τέλος του βίου του σοσιαλιστής. Μέσα του: εμείς οι απλοί πολίτες που, ως κυβερνήτη, τον βιώσαμε, μετρήσαμε στην πράξη την απόσταση που χώριζε την εφαρμοσμένη (κυβερνητική) πολιτική του από την δημόσια σοσιαλιστική ρητορική του. Και ήταν μια απόσταση ίση με την απόσταση του σοσιαλισμού από τον καπιταλισμό…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ στο restaro.blogspot.gr